ล่ะเหลียวเบิ่งเมีย น้อเขานั่น
คืออวบอั๋น ใส่สายเดี่ยว
เมียเจ้าของ ผั่นเหี่ยว
นอนตาเหลี่ยม ม่อง ๆ
สายสิญจน์คล้อง ล่ะอยู่คอ
จ่อย กะจ่อยกะด้อ
จ่อย กะจ่อยกะด้อ
ย่อนเลาบ่ นอมีแฮง
มีแต่แนวสำแดง
ถืกกลิ่นแฮง กะเซล้ม
ถืกกลิ่นหยัง กะเซล้ม
บ้านใกล้กัน
บางวัน เขาแกงผักขา
กลิ่นโชยมา
ขวัญตา เป็นลมล้มถ่วน
บ้านของเขา มีแต่พากันม่วน
บ้านเฮาซวน กันไปแต่โรงบาล
หมอดัง ๆ กะยังรักษาบ่หาย
เซ็งพอตาย
มื้อได๋กะฝน แต่ยา
ว่าผีเข้า
กะเอาหมอธรรมเพิ่นมา
เลี้ยงเหล้ายา
เว้าผีนา กะมิดสี่หลี่
จนปานนี้ ยังบ่ดีขึ้นอยู่
ฮอดหลวงปู่ เอาฝ้ายมาผูกให้
เทิงค้อง ใส่คอ
นบพ้อหว่อ กะยังบ่เห็นผล
จั่งแม่นจนปัญญา หาแต่ยาปัวน้อง
ผิวเหลืองดังทอง
หย้อนเอา ข้าวหมิ่นทา
เหลียวเบิ่งแขนขา มีแต่ผูกฝ้าย
กินข้าวโฮยเกีย บอกว่าเบี่ยหลาย
สิเฮ็ดจั่งได๋ มีแต่แนวขะลำ
ถืกกลิ่นเขาเผา แกลบอยู่ข้างทาง
เพินลงไปหย่าง กายไปยามค่ำ
หัวขะมำ ลงดิน
จ่อยจนแห้ง บ่มีแฮงสิย่าง
เป็นลายต่าง ย่านเมียบ่ม้มแล้ง
มาเหี่ยวแห้ง แท้นอ
บ่อยากพ้อ มันกะซางมาเห็น
จักว่ากรรมหรือเวร เป็นพอเพียงนี้
เซ็กซี่เหลือเกินเมียเขา
ต่างกับเมียเฮา บ่แม่นว่าย่อง
เมียเขาใส่เหลด ใส่ทอง
แต่เมียเจ้าของ มีแต่ฝ้ายผูกแขน
หัวโปก ตัดจนผมแปน
หัวโปก ตัดจนผมแปน
เห็นแล้วอยากแล่น หนีไปไกลๆ
ป๋าบ่ได้ โอ้ยอ้ายป๋าบ่ได้
คันป๋าเจ้าไป จักผู้ได๋สิปัว
จำเป็น ต้องอยู่กับทูนหัว
จำเป็น ต้องอยู่กับทูนหัว
เหมิดแนวสิปัว กะต้องอยู่กับมัน
เตยต่ำเตี้ย เมียเขาสวยเด่น
ยามได้เห็น พออยากจับอยากคั่น
คันแข่ว บ่เซา
บ่กล้าเว้า แต่คึดในใจ
ย้านเหว้าไป เมียแพง
คึดแสลง คำเว้า
จำเป็นเฮา ต้องอดเอาแนวนี้
แม่นคืออยู่กับผี กะอดเอาไว้ก่อน
เห็นเมียนอน เป็นตาบอกเลขขิ่ว
เข้าฝันอ้าย แห่นนาง
บอกอ้ายบ้าง โตได๋แนคนดี
บอกอ้ายบ้าง อ้ายบ้าง
โตได๋แนคนดี ถืกนำเขาแนตี้
เผื่อได้เงิน ปัวน้อง
เผื่อได้เงิน...น้อปัวน้อง..
