ไม่ได้เห็นหน้ายิ่งพาคิดถึง
เหมือนหนึ่งจิตใจวูบหาย
กระวนกระวายร้อนรนเหลือที่
แปลกใจยิ่งนัก
เมื่อความรักลอยมาอย่างนี้
รู้แน่แล้วซี
เมื่อเกิดมีรักก็ร้อนใจ
ไม่ได้เห็นหน้า
ยิ่งพาเงียบเหงา
คิดเฝ้าจิตใจเลื่อนลอย
เฝ้ามองเฝ้าคอยเขาอยู่ได้
เปิดหน้าต่างมา
ให้ได้เห็นหน้าสักทีได้ไหม
เห็นผ้าฉากก็ยังชื่นใจ
จะได้หายเหงา
โอ้แปลกแท้ใจ
ไม่เคยบอกรักเขาได้
หลับตาไปคิดฝันเอา
เขาไม่มองมา
โธ่เอ๋ยตาของเราแดงเศร้า
จะรู้หรือเปล่ารักเขา
ทำอย่างไรเล่าให้เขารู้ใจ
เมื่อได้เห็นหน้าก็พาสุขสันต์
ไหวหวั่นตื่นตาสุขสม
แอบมองแอบชมเขาอยู่ได้
โปรดหน่อยเถิดหนา
อย่าเลยลับตาให้นานห่างไกล
เห็นหน้าหน่อยก็ยังชื่นใจ
รู้แล้วให้
เห็นใจหน่อยเอย
เมื่อได้เห็นหน้าก็พาสุขสันต์
ไหวหวั่นตื่นตาสุขสม
แอบมองแอบชมเขาอยู่ได้
โปรดหน่อยเถิดหนา
อย่าเลยลับตาให้นานห่างไกล
เห็นหน้าหน่อยก็ยังชื่นใจ
รู้แล้วให้
เห็นใจหน่อยเอย
