ผมเรียนมาต่ำ เพียง ม.3 ธรรมดา

ชื่อสิทธิพร เป็นหนุ่มท้องนา

จากทุ่งกุลา เมืองร้อยหนึ่ง

สายเลืือดอีสาน ซึ้งสุดสะแนน

เสียงแคนเสียงซึง

เข้าวงการมาระยะหนึ่ง

แต่ยังไม่ถึงซึ้งดวงดาว

เสียงไม่เชิงเด่น

แต่เป็นเจ้าของ ชุดเพชรภูทร

ยอดเท็ปไม่เดิน ชื่อเลยกระดอน

คนรักกระเด็นเหมือนเป็นเรื่องเศร้า

ดังหรือก็ยุ้ง ไม่ดังก็ยุ้ง

ลูกทุ่งไทยเรา

ส่วนผมนี้ยังไม่ถึงดวงดาว

แม้แต่แฟนสาวเขายังจากไกล

ความรักร้าวราน ความหวังวงการก็ริบหรี่

เงียบเหงาเศร้าซึมมาเป็นปีๆ

หนุ่มลุ่มลำชีได้เพียงร้องไห้

อาจด้วยเดชะเจ้าพ่อหลักเมือง

แห่งบึงพลาญชัย

ได้ย้อนรอยมาวงการครั้งใหม่

ด้วยผลพวงเพลง ช้ำรักจากอุบล

ผมขอโอกาส ท่านอีกสักหน

พิสูตรตัวเอง เพื่อเสนองานด้านลำนำเพลง

โชว์ฟอร์มบอน ๆ คล้ายตอนต้นๆ

ถ้าดวงยังด้านไม่สามารถเป็นขวัญใจปวงชน

จะเลิกวงการคืนถิ่นฐานตน

ไปใช้ชีวิตเศรษฐกิจพอเพียง

ผมขอโอกาส ท่านอีกสักหน

พิสูตรตัวเอง เพื่อเสนองานด้านลำนำเพลง

โชว์ฟอร์มบอน ๆ คล้ายตอนต้นๆ

ถ้าดวงยังด้านไม่สามารถเป็นขวัญใจปวงชน

จะเลิกวงการคืนถิ่นฐานตน

ไปใช้ชีวิตเศรษฐกิจพอเพียง