ยืนซึมเศร้ากลางฝน

ที่มันพรั่งพรมลงใส่หน้าอ้าย

ปล่อยน้ำตาให้มันรินไหลบ่อาย

ฟ้าดิน

สูญสิ้นแล้วความฮักนาทีสุดท้าย

ด้วยคำว่าเลิกกัน

ปานหัวใจของอ้าย

ถูกคั้นด้วยน้ำมือเจ้ากับเขา

ฮักสองเฮาถึงตอนอวสาน

เก็บกู้บ่ทัน

ได้รางวัลตอบแทนเป็นน้ำตา

ระเบิดเวลาฮ้าฮา

เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา

เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรา

ยกให้เขาทีละน้อย

อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืน

น้องกะบึนหนีใส่เกียร์ถอย

ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย

รอถึงวันเลิกรา

หันหลังทั้งน้ำตากลั้นใจ

บอกว่าให้เจ้าโชคดี

ให้สมใจกับคนใหม่ที่มี

ที่น้องตั้งใจเลือกเขา

อ้ายคนนี้ได้ตายไปแล้ว

บ่ต้องห่วงเด้อบ่ขวางทางเจ้า

ถูกระเบิดที่น้องกับเขา

วางลงใส่ใจกัน

ฮักสองเฮาถึงตอนอวสาน

เก็บกู้บ่ทัน

ได้รางวัลตอบแทนเป็นน้ำตา

ระเบิดเวลาฮ้าฮา

เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา

เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรา

ยกให้เขาทีละน้อย

อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืน

น้องกะบึนหนีใส่เกียร์ถอย

ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย

รอถึงวันเลิกรา

ระเบิดเวลาฮ้าฮา

เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา

เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรา

ยกให้เขาทีละน้อย

อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืน

น้องกะบึนหนีใส่เกียร์ถอย

ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย

รอถึงวันเลิกรา

ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย

รอถึงวันเลิกรา