เอนกายลงนอน
กอดหมอนเคียงร่าง
คิดถึงหน้านวลนาง
สุดอ้างว้างหัวใจอาวรณ์
เห็นหมอนใบเก่า
ที่เจ้านั้นเคยหนุนนอน
บัดนี้ไม่มีงามงอน
เขาจรหนีจางจากไป
บนเตียงเคยมีน้องนี้เคียงข้าง
ห่มผ้าคลายหนาวให้นาง
คิดถึงเรือนร่างแทบขาดใจ
เจ้าจากพี่ทิ้งไว้แต่รอย อาลัย
ตั้งแต่เธอ จากไปรู้ไหม ใครปวดระบม
คนเอยคนรัก เคยนอนร่วมห้อง
เหลือภาพความหลัง ให้มอง
สุดหม่นหมอง คร่ำครวญระทม
หรือพบรักใหม่
ลืมเราผู้เคยชื่นชม
พี่เองก็คงสิ้นลม
ตรอมตรมต้องขาดใจตาย
จงคืนกลับมาสู่รังรักเรา
พี่นั้นต้องการเพียงเจ้า
ห้องนอนหมอนเก่า ที่เคยเอนกาย
ให้มันเหมือนเดิม
เป็นสุดที่รักของชายตราบชั่วฟ้าดินมลาย
ขาดนางเคียงกายพี่คงสิ้นลม
จงคืนกลับมา สู่รังรักเรา
พี่นั้นต้องการเพียงเจ้า
ห้องนอนหมอนเก่า ที่เคยเอนกาย
ให้มันเหมือนเดิม
เป็นสุดที่รักของชาย
ตราบชั่วฟ้าดินมลาย
ขาดนางเคียงกายพี่คงสิ้นลม
