หนึ่งพันกิโล

จากกทม

มีตำนาน

กล่าวขานเรื่องหนึ่ง

มีหญิงสาว

รูปงามนามหนึ่ง

ที่เขาคิดถึง

และยังรอรักมั่นคง

ดั่งทะเล

ที่คู่กับหาดทราย

ที่มีความหมาย

คือเราต้องอยู่ด้วยกัน

แต่ตอนนี้

มีเพียงแค่ตัวฉัน

เป็นเพียงรูปปั้น

ที่ทนฝนแดดลม

นั่งรอเธอที่สมิหลา

อยู่นานแล้ว

พระอภัยยังไม่มา

มีคนโน้นคนนี้มาหา

แต่ไม่มีความรัก

ที่เธอคอยกลับมา

นานก็จะคอย

เหลือเพียงตัวฉัน

และทิวสนบางๆ

ที่อยู่ท่ามกลาง

เกาะหนูเกาะแมว

พระอภัยยังไม่มา

พระอภัยยังไม่มา

อยู่ที่สมิหลา

คงต้องอยู่อีกร้อยปี

อีกร้อยปีพันปีหมื่นปี

จะอยู่ตรงนี้

อยู่เป็นตำนาน

วะอออ้อออ

วะอออ้อเออ

นั่งรอเธอ

อยู่ตรงนี้นานแสนนาน

นั่งรอเธอที่สมิหลา

อยู่นานแล้ว

พระอภัยยังไม่มา

มีคนโน้นคนนี้มาหา

แต่ไม่มีความรัก

ที่เธอคอยกลับมา

พระอภัยยังไม่มา

พระอภัยยังไม่มา

อยู่ที่สมิหลา

คงต้องอยู่อีกร้อยปี

อีกร้อยปีพันปีหมื่นปี

จะอยู่ตรงนี้

อยู่เป็นตำนาน

วะอออ้อออ

วะอออ้อเออ

นั่งรอเธอ

อยู่ตรงนี้นานแสนนาน

วะอออ้อออ

วะอออ้อเออ

ฉันนั่งรอเธอ

อยู่ตรงนี้แสนนาน