หนึ่งพันกิโลจาก กทม.
มีตำนานกล่าวขานเรื่องหนึ่ง
มีหญิงสาวรูปงามนามหนึ่ง
ที่เขาคิดถึงและยังรอรักมั่นคง
ดั่งทะเลที่คู่กับหาดทราย
ที่มีความหมาย
คือเราต้องอยู่ด้วยกัน
แต่ตอนนี้มีเพียงแค่ตัวฉัน
เป็นเพียงรูปปั้น
ที่ทนฝนแดดลม
นั่งรอเธอที่สมิหลา
อยู่นานแล้ว
พระอภัยยังไม่มา
มีคนโน้นคนนี้มาหา
แต่ไม่มี
ความรักที่เธอคอยกลับมา
นานก็จะคอย ฮื้อ
เหลือเพียงตัวฉันและทิวสนบางๆ
ที่อยู่ท่ามกลางเกาะหนูเกาะแมว
พระอภัยยังไม่มา
พระอภัยยังไม่มา
อยู่ที่สมิหลา
เพราะต้องอยู่อีกร้อยปี
อีกร้อยปีพันปีหมื่นปี
จะอยู่ตรงนี้อยู่เป็นตำนาน
วะ ออ อ้อ ออ
วะ ออ อ้อ เออ
นั่งรอเธอ
อยู่ตรงนี้นานแสนนาน
นั่งรอเธอ ที่สมิหลา
อยู่นานแล้ว
พระอภัยยังไม่มา
มีคนโน้นคนนี้มาหา
แต่ไม่มี
ความรักที่เธอคอยกลับมา
วะ ออ อ้อ ออ
วะ ออ อ้อ เออ
นั่งรอเธอ
อยู่ตรงนี้นานแสนนาน
วะ ออ อ้อ ออ
วะ ออ อ้อ เออ
นั่งรอเธอ
อยู่ตรงนี้นานแสนนาน
พระอภัยยังไม่มา
พระอภัยยังไม่มา
ฮัก ฮา อา อื่ม อื่ม
