สุริยนย่ำสนธยา
เอ๋ยกาจะกลับคืนรัง
คิดถึงคู่ที่เคยอยู่กิน
คิดถึงถิ่นแห่งความหลัง
คิดถึงนางที่เคยกอด
เราเคยพร่ำพรอด
เคยยอกเย้า
ป่านฉะนี้
แม่นงเยาว์
แม่จะคิดถึงเรา
หรือเปล่าเอ๋ย
ป่านฉะนี้
แม่นงเยาว์
แม่จะคิดถึงเรา
หรือเปล่าเอ๋ย
เอ๋ย โอ่ละหน่ายหน่อยเอ๋ย
จะเอ่ยความไปตามทำนอง
แม่เนื้อทอง
น้องทรามเชย
คิดถึงเนื้ออุ่นที่เคยหนุนตัก
คิดถึงน้องรักร่วมเคียงเขนย
คิดถึงน้ำพริก
บนถ้วยเก่า
คิดถึงตัวเจ้า
เมื่อก่อนเคย
คิดถึงแก้วตา
แม่งามชื่น
กลัวจะเป็นอื่น
ไปเสียเลย
ขอบอกตามตรง
นะแม่กลิ่นดอกเตย
อย่าลืมคู่เคย
ที่อิงแอบกัน
เมื่อคืนก่อน
เจ้ายังอ้อนออดพี่
กระซิบกระซี้
อย่างสุขสันต์
แต่มาบัดนี้เจ้ามีคู่อื่น
ให้พี่ขมขื่น
ทุกคืนวัน
โอ้เจ้าดอก
เอย เออเอิงเออเอย
โอ้เจ้าดอก ว่ารักเร้
เจ้ามาถ่ายเท
แล้วเหหัน
หรือเห็นว่าเขานั้นรูปหล่อ
พะเน้าพะนอ
แม่แจ่มจันทร์
เขาเจือน้ำผึ้ง
หรือโปรยยาหอม
แล้วแม่พยอมจึงเชื่อมั่น
เจ้าไม่รู้หรอก
แม่แจ่มจิต
ว่ามันคือยาพิษ
อยู่ในขัน
หรือเห็นกงจักร
เป็นดอกบัว
เจ้าจะหมองมัว
ชั่วชีวัน
ถ้าเขารักใคร่
คงได้สู่ขอ
ทั้งแม่และพ่อ
อย่างชายชาญ
ถ้าเจ้าหลงผิด
กลับคิดว่าดี
จึงหอบผ้าหนี
ไม่มีเดียจฉันท์
เจ้าลืมลูกทุ่ง
ที่มุ่งใจซื่อ
จนคนเขาลือ
ไปทั่วสุพรรณ
ข้าเที่ยวตามหา
เอ็งทั่วบางกอก
รีบกลับบ้านนอกเถิดจอมขวัญ
ถ้าไม่รังเกียจ
หรือว่าเดียจฉันท์
ถ้าไม่รังเกียจ
หรือว่าเดียจฉันท์
รู้แล้วแจ่มจันทร์
รีบกลับมาเอย
ถ้าไม่รังเกียจ
หรือว่าเดียจฉันท์
รู้แล้วแจ่มจันทร์
รีบกลับมาเอย
เอ๋ย โอ่ละหน่ายหน่อยเอ๋ย
