စက္ေခါင္းအမွတ္ ၀၀၉ .. ခင္ေမာင္ထူး
ေမွာင္မိုက္မဲ ညတစ္ညမွာ
ၾကယ္ေတြမလင္း ကင္းမဲ့ကာ
ေငြလမင္းလည္း ထို႔အတူမေပၚလာ
ဒါေပမယ့္ ရထားစက္ဆရာ
တာဝန္အရ ခရီးထြက္လာ
ညင္သာစကားေလးနဲ႔
အခ်စ္ေလး ခြန္းတုန္႔ရွာ
မီးခိုးေတြ တစ္လူလူလိမ့္တက္ခါ
ရထားလမ္းခရီးမွာ ေတာင္စဥ္အသြယ္သြယ္
ေကြ႕ဝိုက္ရင္းျဖတ္ေက်ာ္လာ ရင္ဝယ္
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးသူ႔မ်က္ႏွာ
အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ခ်စ္သူကေလးလက္ဆက္မွာ
မၾကာခင္ပဲလမ္းခရီးမွာ
ေတာင္ၿပိဳၿပီးက်ေရာက္လာ
ေမွာင္မိုက္မဲမူးေၾကာင့္ ေရာ္ယမ္းမွန္းကာ
တကယ္ေၾကကြဲဝမ္းနည္းစရာ
လူေတြဘုရားဘုရားနဲ႔သာ အံုကာဝိုင္းဝန္းလို႔
ရင္ဖိၾကည့္ၾကရွာ
မိုးနဲ႔ေလဒဏ္ေၾကာင့္လား ရထားမွာ
တအားတိမ္းေမွာက္ခါ မေမွ်ာ္လင့္ပဲနဲ႔ကြာ
သူ႔ခမ်ာ ထိုစဥ္ရထားပ်က္ေအာက္မွာ
ျမင္ကာမကြဲျပားနဲ႔သာ အခ်စ္ဦးေလးအတြက္
အမွာစကားပဲ ျဖစ္မွာ
ၿမိဳ႕ရဲ႕အစြန္ တစ္ေနရာမွာ
ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တို႔အတြက္ပါ
အိမ္ယာသစ္ကေလးတစ္ခု
အသင့္ရွိၿပီကြာ ဒါေပမယ့္
မင္းတစ္ေယာက္သာ ေနပါေတာ့
ခ်စ္သက္လ်ာ ေနာင္ခါဘဝၾကမွ
ဆံုဆည္းေတာ့မေပါ့ကြာ
THANK ALL
myanmar music
