အစိမ္းေရာင္ကဗ်ာ
စိုးသူ
အဆိပ္ ေရလိႈင္းတို႔
တိုက္ခတ္ စီးကာတိုး
ၿမိဳ႕ျပ လမ္းေတြအား
ေက်ာခိုင္း ေၾကကြဲျခင္းနဲ႔
စြန္႔လို႔ လာခဲ့သူ
လူတစ္ခုမွာ အမႈတစ္ရာ
အေဆြးမ်ားနဲ႔ အသည္းေတြကြဲ
အခ်စ္ ရယ္
အိုးးလက္လြတ္စပယ္
ကိုယ္႐ႈံးရန္ ဆဲဆဲပဲ
ကိုယ့္ကို ကယ္မဲ့သူ
အေဝးႀကီး ေဝးေနဆဲ
ေတာေတာင္ ထဲကိုတိုး
မီးရထား ခုတ္ေမာင္းတက္လာ
မိုးးထိမဲ့ေတာင္
မတ္မတ္ ရပ္လို႔ကြယ္
႐ွမ္း႐ိုးမ အလွကဗ်ာတပါး
အို စိမ္းညိဳ႕ေမွာင္
အားေပး ႏႈတ္ဆက္တယ္
ေအးျမ လွပတယ္
အဆိပ္ ေရလိႈင္းတို႔
ေလွ်ာက် ဆင္းလို႔ေျပး
စိမ္းေမွာင္ ေတာင္ေတြရဲ႕
ဘဝကို မတ္မတ္ရပ္
ရင္ဆိုင္ဖို႔ အားေပးလို႔
ဆီးႀကိဳ ဖက္ထားတယ္
ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း
ဒဏ္ရာေတြၿငိမ္း ဘဝအသစ္တဖန္
ေမြးးဖြားခဲ့ၿပီ
ခ်စ္တဲ့ ႐ွမ္း႐ိုးမထဲ
အဆိပ္ ေရလိႈင္းတို႔
ေလွ်ာက် ဆင္းလို႔ေျပး
စိမ္းေမွာင္ ေတာင္ေတြရဲ႕
ဘဝကို မတ္မတ္ရပ္
ရင္ဆိုင္ဖို႔ အားေပးလို႔
ဆီးႀကိဳ ဖက္ထားတယ္
ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း
ဒဏ္ရာေတြၿငိမ္း ဘဝအသစ္တဖန္
ေမြးးဖြားခဲ့ၿပီ
ခ်စ္တဲ့ ႐ွမ္း႐ိုးမထဲ
အဆိပ္ ေရလိႈင္းတို႔
ေလွ်ာက် ဆင္းလို႔ေျပး
စိမ္းေမွာင္ ေတာင္ေတြရဲ႕
ဘဝကို မတ္မတ္ရပ္
ရင္ဆိုင္ဖို႔ အားေပးလို႔
ဆီးႀကိဳ ဖက္ထားတယ္
ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း
ဒဏ္ရာေတြၿငိမ္း ဘဝအသစ္တဖန္
ေမြးးဖြားခဲ့ၿပီ
ခ်စ္တဲ့ ႐ွမ္း႐ိုးမထဲ
