Жазығым не, өзiңдi сүйгенiм бе?

Сүйгенiм бе, отыңа күйгенiм бе?

Жүрегiңнiң жұрт ұқпас сырын ұғып,

Жүрегiңнiң жұрт ұқпас сырын ұғып,

Ешкiмге айтпай iшiме түйгенiм бе?

Қайырмасы:

Жазығым не, менi әлi түсiнбеймiн,

Бар ма әлде жазған бiр iсiм деймiн.

Өзiң — жұмбақ, шеше алмай мен де — жұмбақ,

Өзiң — жұмбақ, шеше алмай мен де — жұмбақ,

Өтiп жатыр бұлдырап түсiмдей күн.

Жазығым не, айтқанда бұлақ әнiң,

Күлгенiн айыра алмай, жылағанын.

Бар дүниенi ұмытып сенен басқа,

Бар дүниенi ұмытып сенен басқа,

Қалжырап кеп қасыңа құлағаным...

Қайырмасы:

Жазығым не, менi әлi түсiнбеймiн,

Бар ма әлде жазған бiр iсiм деймiн.

Өзiң — жұмбақ, шеше алмай мен де — жұмбақ,

Өзiң — жұмбақ, шеше алмай мен де — жұмбақ,

Өтiп жатыр бұлдырап түсiмдей күн.

Жазығым не, менi әлi түсiнбеймiн,

Бар ма әлде жазған бiр iсiм деймiн.

Өзiң — жұмбақ, шеше алмай мен де — жұмбақ,

Өзiң — жұмбақ, шеше алмай мен де — жұмбақ,

Өтiп жатыр бұлдырап түсiмдей күн.