Şaraba derdi yükleyen bi yokluk içindeyken arıyorum

Ben bu gidişi çok eskiden tanıyorum

Boş bir kitap sayfalarını teker teker yakıyorum

Bu falda geçmişimin sade sen kısmına bakıyorum

Anla yanıyorum be gözyaşımla sönmüyordu

zaman gibisin aynı sende çünkü geriye dönmüyorsun

Sensizim sen bu derdi görmüyorsun

Ölümdende kötü bişey bu istesende ölmüyorsun

Ölüm gibide olsa ömür gibi değerli parçamsın

Hata benim tüm ömrümü tutarsızca harcadım

ya karanlıkta bırakma yada gelipte al canı

ben kaybedipte yaşayamamki güneş nefesim ay canım

Daha seninle gülüp yürümediğimiz

bütün yollara

Sırılsıklam tekbaşıma ıslandığım yağmura

Ben dışında herkes adına demlenen çaya

kızmadımda ne bilim işte kırgınım sana

Nakarat :Ölüm gibi görünüyor ucubucağı olmayan bir sonmuşsun sen gell

– Uzak gibi görünüyor ama bir nefes kadar yakınsın sen bana

Uzakta sanma sakın ölüm kadar yakınım

Unutmadım son görüşte gülüşün hafızamda kazılı

sarılıp işlediğin günahlarına çekinmeden yanarım inan

Bi baksan yeter bana kapanır o an yaralarım

bitebilir biliyorsun çünkü aşkın ömrü varki

sevgi baki kalır onuda senin adınla gördü kalbim

ayaklarını öptüğüm kadındı annem ilk defa

bunu görüpte gidiyorsun ya gelme geriye öldü bil

Ve biz çift bedende tek bir ruhken artık iki yabancıyız

onlar gibi bizde yalancıyız

gökyüzüne aynı pencereden bidaha bakarmıyız acaba

aynı denizin martılarına bir simit atar mıyız ( Hayıır)

Yinede bu kalbimde ismi masal tadında

Gelişi güzel sevdi gidişi derin hasar bıraktı sen yetimliğimi tek başına yok etinn ve dahası var

Bu yüzden alışamadım bu aşkın vedasına

Bugün yoksan yarın önemli değil keşke olsa dün , Dün gibi sen halimi sorsan

Çölde farkedermi toprağından kopsa gül

Bu aşkın tarihi doğduğun gün papatyam

Nakarat :– Ölüm gibi görünüyor ucubucağı olmayan bir sonmuşsun sen gell

– Uzak gibi görünüyor ama bir nefes kadar yakınsın sen bana