ตั้งแต่ปีใหม่เดือนมกรา
พี่คอยขวัญตาไม่มาบ้านเรา
กุมภาหน้าหนาวไม่เคยได้ข่าวคนดี
น้องไปบางกอก
น้องเคยบอกกับพี่
ว่าสิ้นปีนี้
คนดีจะกลับเดือนมีนา
นั่งกอดเข่าคอยสาวกลับมา
ทุกวันตั่งตาคอยหาแจ่มจันทร์
จวบจนถึงวัน
สงกรานต์เดือนห้าเมษา
หัวใจพี่ยังห่วง
คอยจนล่วงพฤษภา
ทิ้งหนุ่มบ้านนา
คอยหามิถุนาก็ผ่านเลยไป
ย่างเดือนแปดฝนโปรยลงมา
กรกฎายิ่งพาเศร้าใจ
เราเคยร่วมไป
ทำบุญวันเข้าพรรษา
น้องคงลืมสิ้น
ลืมไอดินกลิ่นนา
ไปหลงอยู่เมืองฟ้า
สิงหาถึงกันยาไม่มีอนงค์
สิ้นเดือนเก้าเข้าเดือนตุลา
ยันพฤศจิการอมาแรมปี
วันเพ็ญไม่มี
น้องพี่มาร่วมลอยกระทง
พี่ยังรักมั่น
จนธันวาผ่านน้ำลงเอย
น้องพี่ไปหลง
เจ้าคงไม่คืนบ้านนา
สิ้นเดือนเก้าเข้าเดือนตุลา
ยันพฤศจิการอมาแรมปี
วันเพ็ญไม่มี
น้องพี่มาร่วมลอยกระทง
พี่ยังรักมั่น
จนธันวาผ่านน้ำลง
น้องพี่ไปหลงเจ้าคงไม่คืนบ้านนา
