ปลอบใจตัวเอง
ว่าฉันมาไกลเกินย้อนไป เหนื่อยแทบไม่ไหว
และน้ำตายังไหลนอง
สิ่งที่ประคอง
ก็ค่อยค่อยไกลจนลับไป จนมีแค่ฉัน
คนเดียวเท่านั้น
ที่ยังคงกอดมันไว้
จะหลุดพ้นเมื่อไร
ทำไมอยู่ตรงนี้
ถามตัวเองซ้ำซ้ำ ไม่เข้าใจสักที
โอ้ย เจ็บไปทั้งหัวใจทำไมยังทน
เริ่มใหม่อีกกี่หนนะ คนใจร้าย
ปวดไปทั้งหัวใจแทบเจียนตาย
ขาดเธอไม่ได้
เพราะฉันนั้นลงใจ
ให้เธอ
สิ่งที่เธอทำ
กลับย้ำให้ฉันยิ่งเข้าใจ เจ็บไปทำไม
อยากหนีให้ไกลสักที
แต่เมื่อได้มองดวงดาว
และเห็นว่ามันสวยดี
ใจมันกลับคิด
จะดีกว่าไหม
ถ้ามีเธออยู่ตรงนี้
จะหลุดพ้นเมื่อไร
ทำไมอยู่ตรงนี้
ถามตัวเองซ้ำซ้ำ ไม่เข้าใจสักที
โอ้ย เจ็บไปทั้งหัวใจทำไมยังทน
เริ่มใหม่อีกกี่หนนะ คนใจร้าย
ปวดไปทั้งหัวใจแทบเจียนตาย
ขาดเธอไม่ได้
เพราะฉันนั้นลงใจ ให้เธอ
จะต้องเดินอีกไกลแค่ไหน
แม้ว่าเธอ (ถามตัวเองและภาวนาในใจ)
จะทำให้ช้ำ เท่าไหร่ (ให้ความปวดร้าวข้างใน)
ฉันยังมีใจ
อยู่ในใจกับคำว่าเรา
แม้ว่าใคร (รักที่เธอเคยให้คงช่วยบรรเทา)
ต่อให้ฉุดรั้งเท่าไหร่ (ให้ฉันได้ลุก)
ฉันยังลงใจให้เธอ (ยืนต่อเพื่อท้อใจ)
โอ้ย เจ็บไปทั้งหัวใจทำไมยังทน
เริ่มใหม่อีกกี่หนนะ คนใจร้าย
ปวดไปทั้งหัวใจแทบเจียนตาย
ขาดเธอไม่ได้
เพราะฉันนั้นลงใจ ให้เธอ
