ผ่านไปสองปี ที่เธอมาหายจาก

ข่าวคราวว่าพ่อแม่เธอ นั้นพาไปขาย

เจ็บและช้ำต้องจำทน

เพราะความจน บังคับจิตใจ

จากเชียงฮาย ไปขายตัวอยู่สุไหงโกลก

พี่ตั้งตารอ ให้เธอ กลับคืนบ้านนา

ถึงไม่มี ทีวี ตู้เย็น ก็ไม่เห็นเป็นไร

ทิ้งความเชื่อค่านิยม ของคนเก่าล้าสมัย

ช่วยกันทำนา ปลูกข้าว ยังพอได้อยู่

ผ่านชีวิตได้ชื่นชมโลกสวย

ได้เพียง15ปี

ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ กับความมืดมน

ผ่านมือชาย เป็นร้อยเป็นพัน

ต้องกล้ำกลืน และอดทน

เพื่อเก็บเงินส่งบ้าน ไถ่ถอนตัวเอง

ยังคงคอยวนเวียน

เพื่อจะได้พ้นผ่าน

วันคืนทรมาน

มีใครเข้าใจไหม

รอคอยวันเวลา

ที่จะได้พ้นผ่านไป

เเล้วเมื่อไร...

อยากให้เธอรู้...

ผ่านชีวิตได้ชื่นชมโลกสวย

ได้เพียง15ปี

ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ กับความมืดมน

ผ่านมือชาย เป็นร้อยเป็นพัน

ต้องกล้ำกลืน และอดทน

เพื่อเก็บเงินส่งบ้าน ไถ่ถอนตัวเอง

ยังคงคอยวนเวียน

เพื่อจะได้พ้นผ่าน

วันคืนทรมาน

มีใครเข้าใจไหม

รอคอยวันเวลา

ที่จะได้พ้นผ่านไป

เเล้วเมื่อไร...

อยากให้เธอรู้...