ความเสียใจที่สุดจะเคยมี

ก็คือการคิดว่าพรุ่งนี้จะมีร่ำไป

ความพลาดพลั้งที่สุดจะเกินใจ

คือการคิดว่ามองไปจะยังพบกัน

จนแล้วเมื่อลมได้ผ่านมาอีกครั้ง

ในตอนนั้นที่ยังมีกันก็เย็นหัวใจ

แต่พอข้างกายหันไปกลับไม่เจอใคร

ช่างหนาวลึกเกินดวงใจจะพรรนา

บทเพลงนี้ถึงเธอผู้อยู่แสนไกล

ทั้งจากกันไปด้วยตายหรือว่ายังมีชีวิต

ขอให้จงโปรดรู้ ว่าอยู่ตรงนี้เหงาเกินกว่าคิด

ผู้อยู่ทางนั้นมีไหมสักนิดที่คิดถึงกัน

ขอโทษบางครั้ง ถ้าฉันนั้นอาจหลงลืม

ขอโทษที่คิดว่าเธอจะยืนที่เดิม

ในบางทีบางครั้ง ปล่อยเธอเหงาพ้นข้ามคืน

จากที่เธอมีฉัน แต่กลับเป็นเหมือนผู้โดนลืม

ซึ่งใจฉันมัวคำนึง

คิดถึงเจ้าสิ่งทั้งหลาย ยกเว้นแค่เธอ

ความล้มเหลวที่สุดจะเคยทำ

คือลืมถึงความสำคัญของคนข้างกาย

ความเสียดายที่สุดจะเกินไป

ก็คือการคิดว่าค่อยใช้เวลาร่วมกัน

จนว่าเขานั้นต้องเดินทางไปแสนไกล

ทั้งจากกันไป ด้วยตายหรือว่ายังมีชีวิต

ขอให้จงโปรดรู้ ว่าอยู่ตรงนี้เหงาเกินกว่าคิด

ผู้อยู่ทางนั้นมีไหมสักนิดที่คิดถึงกัน

ขอโทษบางครั้ง ถ้าฉันนั้นอาจหลงลืม

ขอโทษที่คิดว่าเธอจะยืนที่เดิม

โปรดเก็บความห่วงใย จากฉันไว้ในค่ำคืน

จะอยู่แห่งใดตอนนี้ แต่ขอบคุณนะที่เคยเดิน

เคียงข้างกายกันมาแสนไกล

พาผ่านเรื่องราวเลวร้ายด้วยกัน

และบทเพลงนี้ถึงเธอผู้อยู่แสนไกล

ทั้งจากกันไปด้วยตายหรือว่ายังมีชีวิต

ขอให้จงโปรดรู้ ว่าอยู่ตรงนี้เหงาเกินกว่าคิด

ผู้อยู่ทางนั้นมีไหมสักนิดที่คิดถึงกัน

ขอโทษบางครั้ง ถ้าฉันนั้นอาจหลงลืม

ขอโทษที่คิดว่าเธอจะยืนที่เดิม

ต่อให้เราได้พบคนทั้งหลายก็ไม่ลืม

หรือต่อให้มีวันคืน ได้เรียนรู้ผู้คนมากมาย

แต่ที่ครั้งนึงเสียไป ไม่มีสิ่งไหนเข้ามาทดแทน

จากด้วยความที่คิด ว่าเธอจะยืนอยู่ที่เดิม

เหลือบไปมองตอนไหน ก็จะพบทุกค่ำคืน

สุดท้ายฉันก็กล้ำกลืน เมื่อเวลาพรากเธอคืนไป