Nerdesin deme bana

Yürüyorum bomboş sokaklara

Ne umut var inan ne hatıra

Yalnızlık sarar dudaklarımı

Nerdesin deme bana

Yürüyorum bomboş sokaklara

Ne umut var inan ne hatıra

Yalnızlık sarar dudaklarımı

Bir sabah uyandığında uzaklarımız olur

Eğme yüzünü ve lütfen dudaklarını koru

Bazen hissedersin tenini dokunmadan hiç

Oksijeni yemişim bana kokun gerekir

Bir gün hiçbir şey yokmuş gibi gel omzuma yaslan

Hayat o an akıp gitsin yapmayalım hesaplar

Velev ki korkarsan uzak durma yaklaş

Gözlerini kapat dudaklarıma saklan

Onlar ne düşünüyor bilmiyorum da huzursuz değilim

Senle ben, biz lüzumsuz değiliz

Kıyılarıma değmeyen der: “Taş kalpli o.”

Sensiz bu kalp bir ülke ama başkenti yok

Nerdesin deme bana

Yürüyorum bomboş sokaklara

Ne umut var inan ne hatıra

Yalnızlık sarar dudaklarımı

Nerdesin deme bana

Yürüyorum bomboş sokaklara

Ne umut var inan ne hatıra

Yalnızlık sarar dudaklarımı

Biz hiçtik ama heptik

Sen gülerken bebektin

Gitme diyemedim de kalmalıydın belki

Nefesin ol benim

Karanlığıma yol verip

Gitmem gerekirse gitmem

Lütfen kov beni

Belki bugün doğum günüm boğazım boğum benim

Tutsak değiliz ama kurdum o hapisleri

Kanat çırpmalıyım ütopyama çıkmalıyım

Haklı olmak değil mutlu olmak isterim

Belki bugün sondu, belki bir daha yokum

Bebeğim rujunu sür dudaklarıma oku

Belki de yalnızlık daha şıktır

Ben sana değil bize aşıktım

Nerdesin deme bana

Yürüyorum bomboş sokaklara

Ne umut var inan ne hatıra

Yalnızlık sarar dudaklarımı

Nerdesin deme bana

Yürüyorum bomboş sokaklara

Ne umut var inan ne hatıra

Yalnızlık sarar dudaklarımı