ทุ่งดอกไม้
ที่เราสองนั้นเคยยืนข้างๆกัน
กลับเหี่ยวเฉา
ไม่มีเหลือเศษใบไม้ที่ร่วงหล่น
ไม่มีอีกแล้ว
แดนแห่งความรักที่ฝากฝังความคิดถึง
นั้นเปลี่ยนเป็นความโศก
ที่ยังตรึงในหัวใจ
ถ้าหากจะย้อนเวลา
กลับไปอยากจะภาวนา
ให้เธอนั้นกลับมา
หัวใจที่เคยให้ไป
ไม่อาจย้อนคืนปล่อยมันให้หายไป
หนึ่งหัวใจที่บอกว่ารักที่สุด
ขอเพียงกลับมาหา
หากสองเราไม่อาจย้อนคืน
คงเหลือเพียงเเค่ฉัน
ไม่อาจฟื้นโชคชะตา
เจ็บปวดเหนือพรรณนา
มองไปทั่วท้องนภา
หมู่ดาวได้หายไป
วิงวอนขอร้องจันทรา
ไม่อยากต้องเสียน้ำตา
ไม่มีแม้คำอำลา
ก่อนเธอไป
ปล่อยให้สายลม
และกาลเวลา
พัดผ่านจนกว่าร่างกายไร้วิญญาณ
จบลงแม้ต้องไม่เจอกันตลอดกาล
