Söyle, söyle u-u-uh

Kent yaşamı acı bir çığlıktır

İlk kez sizi saran bir şaşkınlıktır

Sonra gelir yavaş yavaş kızgınlık

Ve sonunda çöreklenir bıkkınlık

Düzmece paralar, kalplerde yaralar

Oksitlenmiş duygular

Sevgi yalan övgü, bir dakka mutluluk

Bu kör dövüş nereye, söyle nereye?

Sarmaş dolaş aynı bataklıkta

Kent mi adı, yoksa cezaevi mi?

Ya beğenenler, taş taşır mağralarda

Bir mengene sıkıştırır kişiyi

Herkes her an ayarlıdır bir nesneye

Aptalca saplantılar, bunalan insancıklar

Düzmece paralar, kalplerde yaralar

Oksitlenmiş duygular

Sevgi yalan övgü, bir dakka mutluluk

Bu kör dövüş nereye? (oh)

Aptalca hırsın simgesi giderek nasıl oluşur?

Nefes almaz insan anları

Bir kargaşa, gereksiz didinmeler, yanılgılarla biriken kırıntılar

Uğultusu kalabalıkların ve gürültüsü her tür makinanın

Herkes kendini bir bedele veriyorken

Kent yaşamıdır sizi gerilime iten

Düzmece paralar, kalplerde yaralar

Oksitlenmiş duygular

Sevgi yalan övgü, bir dakka mutluluk

Bu kör dövüş nereye? (uh)

Sövgü yalan övgü (uh)

Sövgü yalan övgü, bir dakikalık mutluluk

Bu kör dövüş nereye?

Söyle, söyle, söyle haydi söyle

Bu kör dövüş nereye?

Bu kör dövüş nereye?