നീല നിലവേ നിനവിൽ അഴകേ
താരമരികേ വിരിയും ചിരിയേ
പാറി ഉയരാൻ ചിറകിലലയാൻ
തോന്നലുണരും മനസ്സിൽ വെറുതേ
താനെ മാറിയെൻ ലോകവും
നിന്റെ ഓർമ്മയാലേ
നൂറു പൊൻകിനാവിന്നിതാ
മിന്നി എന്നിലാകേ
നീ തൂവൽ പോലേ കാറ്റിൽ വന്നെൻ
നെഞ്ചിൽ തൊട്ടില്ലേ ജീവനേ
രാവുപുലരാൻ കാത്തുകഴിയും
നിന്നെ ഒന്നു കാണാനായ്
ദൂരെയിരുളിൽ മഞ്ഞു കനവിൽ
എന്നെ തേടിയില്ലേ നീ
നിന്നോരോ വാക്കിലും നീളും നോക്കിലും
പൂന്തേൻ തുള്ളികൾ നിറയേ പൊഴിയേ
എന്തേ ഇങ്ങനെ? മായാജാലമോ?
എന്നെത്തന്നെ ഞാൻ എവിടെ മറന്നോ
നിറമായും നിഴലായും നീയില്ലേ എന്നാളും
