Ξενοδοχείο Ρόζα Βάμβα δωμάτιο 101

Έχει παρκάρει παράνομα κάτω και ήρθε να με δει στα κρυφά

Να μιλήσουμε για μοναξιά για τους γονείς που δεν έχουμε ζήσει αρκετά

Ποια προδοσία την πονά για ποια ουτοπία γράφω στα τραγούδια μου

Για ποια μητέρα και για ποια γυναίκα

Καπνίζει πολύ σαν εμένα γνωριζόμαστε από τόσοι δα

Εκείνη πρώτη έπιασε τα τραύματα που είχα ενα ένα με χέρια γυμνά

Με φιλούσε γλυκά μου είχε πει να μην το πω ποτέ στη μαμά

Και με έμαθε πώς

Να τα στοιβάζω κάτω από το χαλί στο δωμάτιο πάντα κρυφά

Δεν μου ′πε ποτέ το όνομα της γι' αυτό ακόμα την φωνάζω Ρόζα

Και που και που το τηλέφωνο μου κλείνω και χάνομαι λίγο από τα παιδιά

Τσουλαω αργά προς το ίδιο motel

Ίδιο δωμάτιο ίδια κλειδιά

Θα έρθει χωρίς να την πάρω και πάλι ξέρω με ξέρει πια τόσο καλά

Το ένα τσιγάρο ανάβει το ένα μετά από το άλλο ρωτάει

Που είναι τα σπίρτα μου

Γιατί κρατάω το δικό μου όπως ο πατέρας μου αλλά έχω καιρό να το πάρω

Κοιτάω αλλού και γελά μου είπε

Όσα χαρακτηριστικά κι αν υιοθετείς απ′ οσους αγαπάς

Δεν θα τους φέρεις ποτέ έτσι κοντά

Φέρνει τα χείλη της προς τα δικά μου αργά

Κι είχαν την αλμύρα που είχαν τα τα δάκρυα την πρώτη φορά που είδα

Πόσο με είχε νικήσει κι είχα λυγίσει

Πως το παιχνίδι που παίζαμε τοτε κάτω απ'το χαλί μου ήτανε παγίδα

Μα παίζοντας τόσα να φύγουνε είχα αφήσει

Τόσα που δεν είχα λύση

Και όταν το βράδυ γύρισα στο σπίτι μου είπε πως με έχει κερδίσει

Μου πε πως θα συναντιόμασταν στο ίδιο μπαρ κάθε βράδυ μέχρι να πεθάνει

Ότι ένιωθα από τα ποτά κι απάντησα εντάξει

Κι οπότε δεν λιποθυμούσα έξω απ' το μαγαζί

Με έβαζε το αμάξι και με άφηνε έξω από το σχολείο στις 7

Κι έτσι πέρασε το λύκειο και είπα δεν θέλω να σε βλέπω πια

Γέλασε γλυκά μου έδωσε μία κάρτα μου είπε εκεί έλα όταν με επιθυμήσεις

Απάντησα δεν θα ιδωθούμε ξανά λίγα βράδια μετά

Ξενοδοχείο Ρόζα Βάμβα δωμάτιο 101 πάλι εδώ κάτι δεν κάνω καλά

Ρόζα Ρόζα Ρόζα μην με αφήνεις ακόμα είναι τόσα

Είναι τόσα μυστικά που δεν σου έχω πει

Για μένα για μένα για μένα και τα τραυματα που ′χω κρυμμένα

Όσα γράφτηκαν γράφτηκαν με αίμα κάπου σε έχασα μες την βροχή

Πάρε παλτό έξω βρέχει δεν είναι για μας εδώ

Ποιος άγγελος μας προσέχει σε αυτόν τον παλιόκαιρο

Ένα πακέτο με σπίρτα πάνω γράφει τον αριθμό

Ποια είσαι πια δε θυμάμαι και δεν ξέρω ποια είμαι εγώ

Ρόζα Ρόζα Ρόζα μην με αφήνεις ακόμα είναι τόσα

Είναι τόσα μυστικά που δεν σου έχω πει

Για μένα για μένα για μένα και τα τραυματα που ′χω κρυμμένα

Όσα γράφτηκαν γράφτηκαν με αίμα κάπου σε έχασα μες την βροχή

(Πάρε παλτό έξω βρέχει δεν είναι για μας εδώ)