กะย่อนวาฮักแฮง

กะย่อนวาแพงหลาย

แต่อาจสิบ่แม่นอ้าย ที่พาเจ้าไปฮอดฝั่ง

อาจสิเป็นเขาผู้พ้อ

อ้ายอาจสิยอมเป็นผู้พ่าย

ถึงต้องเสียใจยอมได้เพื่อคนที่อ้ายฮัก

เคยฮักน้องส่ำใด๋

อ้ายบอกจากใจว่าฮักคือเก่า

แต่น้องเลือกเขา คนเก่าต้องยอมจากไป

เศษไม้บ่อาจขวางตา โตถ่วงบ่อาจไปขวางใจ

หลีกทางให้ฟืนด้นใหญ่คือเขาเข้าฮ่วมหอ

สิบ่ดึงบ่รั้งเจ้าไว้

อ้ายเข้าใจทางน้องเลือกย่าง

ถึงน้ำตาพังบ่เป็นหยังอ้ายสิรับเอา

ฮักน้องส่ำใด๋ เป็นแค่ไม้อ่อยไฟกะพอ

ได้เป็นโตล่อ ให้ฮักของเจ้าสมหวัง

ยอมเป็นผู้แพ้ ถึงสิถืกไฟสุมกะซาง

เจ็บเพื่อน้องนาง เป็นหยังอ้ายสิเฮ็ดบ่ได้

ให้น้องไปดี ให้น้องไปมีความสุข

ถึงอ้ายเป็นทุกข์ส่ำใด๋กะสิอดเอา

อวยพรส่งท้ายคนที่อ้ายฮัก

ให้น้องโชคดีกับเขา

จากใจเปื้อนขี่เถ้าของไม้อ่อยไฟ

สิบ่ดึงบ่รั้งเจ้าไว้

อ้ายเข้าใจทางน้องเลือกย่าง

ถึงน้ำตาพัง บ่เป็นหยังอ้ายสิรับเอา

ฮักน้องส่ำใด๋ เป็นแค่ไม้อ่อยไฟกะพอ

ได้เป็นโตล่อให้ฮักของเจ้าสมหวัง

ยอมเป็นผู้แพ้ ถึงสิถืกไฟสุมกะซาง

เจ็บเพื่อน้องนาง เป็นหยังอ้ายสิเฮ็ดบ่ได้

ยอมเป็นผู้แพ้ ถึงสิถืกไฟสุม..กะซาง

เจ็บเพื่อน้องนาง เป็นหยังอ้ายสิเฮ็ดบ่ได้

เจ็บเพื่อน้องนาง

สุดท้ายอ้ายต้องเฮ็ดให้ได้