ดังแก้วบาง เขาทุบทิ้งแตก
ใจฉันแหลก เพราะน้ำมือเธอ
ปวด อกช้ำคร่ำครวญ พร่ำเพ้อ
เคยไหมเธอ จะเหลือบเหลียวมา
คำทุกคำล้วน ซ้ำหยามเหยียด
ทั้งรังเกียจล้นเหลือระอา
เทิดทูนเธอดั่งเจ้าชีวา
ไยถึงฆ่าฉันลง
คงเป็นสุขอุรา ที่สมดังใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้
เหมือนนกเพลินกรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสนบรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหวทัน
ดั่งเหมือนถูกทับไว้ใต้โลก
น้ำตาตกทุกค่ำคืนวัน
สุดโทษใครให้คนขบขัน
ใจฉันมันง่ายเอง
คงเป็นสุขอุรา ที่สมดังใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้
เหมือนนกเพลินกรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสนบรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหวทัน
ดั่งเหมือนถูกทับไว้ใต้โลก
น้ำตาตกทุกค่ำคืนวัน
สุดโทษใครให้คนขบขัน
ใจฉันมันง่ายเอง
ใจฉันมันง่ายเอง
