ป๋าถิ่ม อ้ายแล้วอีหลีน้อนาง
ละจนสุดทางรำพันเว้า
มื้อที่พาใจเหงา มาเนาว์ซ้นหม้นหาห่ม
ละคำ ชะโนดเป็นบ่อนม้ม
ยามหนีฮ้อน
เข้าเผิ่งเย็น ใจรำเค็ญ โอะ โอ โอ่ย
โฮะโอ โอ่ โอ่ย เด้นางน้อง
จบไปแล้ว เขาลาเขาเลิกไปแล้ว
เจ็บหนักแล้ว ควรหาที่พึ่งทางใจ
คำชะโนด แดนดิน ขื้นชื่อลือไกล
เคยมาด้วยกัน สองเรานั้นปีกลาย
เจ้ายังพูดหมั้นหมาย ว่าจะรักคงมั่น
แต่มาปีนี้ สาวคนดีลืมกัน
ตัดรักสำพันธ์ แล้วมีแฟนใหม่ไปแล้ว
โอ้ยหัวใจแป้ว มันสาระวนคนเศร้าคือพี่
หัวใจแป้ว มันสาระวนคนเศร้าคือพี่
แนมหาบ่อนลี้ หาที่พักใจ
เจ้าถิ่มอ้าย นี้จังแม่นมันเจ็บ
ยังจดจำ ผ่านมาวันนั้น
เธอยืนยัน ว่าสิปักหลักแน่นเป็นแฟนคักแน่
คนเดียวฮักคักแท้ อีหลีแล้วฮักเฮา
แล้วเจ้า ก็ลืมสัญญา
ต่อจากนั้นมา ไม่นานก็เปลี่ยนไป
เฮ็ดหยังกะบ่ถืกตา โทรหากะมีแต่ฮ้าย
ไม่นาน ก็บล็อคเฟส บล็อคไลน์
แล้วผลสุดท้าย ก็บล็อคใจอ้ายหนอ
วันที่เจ้าบอกเลิกลา คือหมาหัวเน่ากะด้อ
แขนขา เรี่ยวแรงไม่พอ
จะเดินไปต่อ ก็เกิดความอ่อนแอ
มีรักเคยเป็นพลัง ผิดหวังทรุดโทรมจนแย่
หัวใจ ที่ขาดคนดูแล
เหมือนต้นดอกแค ยืนต้นใกล้ตาย
มันเจ็บเอาฮ้าย เพพังว่างเปล่า
เจ็บเอาฮ้าย เพพังว่างเปล่า
คนคิดฮอดเจ้า สิไปม้มบ่น้อ
ฮักกะด้อ กะทำพี่อกหัก
แพงกับฮัก คือหน่วยตาสองก้ำ
เป็นฮอยช้ำ บ่เคยมีมาก่อน
ติดใจอ้อนต้อน สิลืมได้จั่งใด
มาแอบร้องให้ ใต้ต้นร่มไม้ใบหนา
ถิ่นคำชะโนด แดนดินศรัทธา
อ้ายหลั่งน้ำตา เพราะคิดถึงเจ้า
ปู่ศรีสุทโธ เคยมาวอนไหว้ด้วยกันสองเฮา
ย่าปทุมมา เคยกราบบูชาขอพรวอนเว้า
วันนี้ผู้ชายเหงาๆ ขอพรให้เจ้าเด้อนาง
ขอพร ให้เจ้าเด้อนาง
อย่าถิ่มกันเด้อ
เจ้า อย่าเลิกกันเด้อ
มีสุขสาเด้อ ให้มีแฮงสาเด้อ
อย่าให้ได้พบเจอ กับคำว่าเสียใจ
อ้ายเป็นผู้เก่า มื้อเจ้ามีผู้ใหม่
หอบความเสียใจ มาพักใต้ร่มเงา
คำชะโนดที่เรา เคยขอพรตอนฮักกัน
ความฝัน ความหวังพังเกลี้ยง
ความฝัน ความหวังพังเกลี้ยง
เหลือเพียง อดีตเก่าๆ
สัญญา ของข้อยและเจ้า วันนี้พี่ส่งคืน
แสนขมขื่น ยามเห็นหม่องเก่า
แสนขมขื่น ยามเห็นหม่องเก่า
ไปเป็นแฟนเขา ละน้อน้อง เออ เอ่อ เอ้ย
