ตะวันลับ ฟ้าสายตาริบหรี่
หมดกันวันนี้พักผ่อน กายยา
เอนสังขาร หลับฝันในยามนิทรา
บดปังดวงตา ด้วยดวงดาว
ฟ้ายังมีมืดมิด ชีวิตย่อมมีมืดมน
ใจคน ย่อมแปลผัน เป็นธรรมดา
ตะวันสาดแสงเรียกแรง กลับคืน
ให้ลุกขึ้นยืน ก้าวเดิน ต่อไป
จะเหนื่อย จะท้อทุกข์ทน เพียงใด
อย่าหมดแรงใจ และความศรัทธา
ย้ำเท้าก้าวเดิน ด้วยความมั่นใจ
หากแม้เส้นชัยไกล สุดสายตา
บางเวลาผ่านมา ไม่อาจย้อนคืน ให้แก้ไข
ทำวันนี้ของเรา ให้ดีที่สุด
คุ้มค่ามนุษย์ ที่ได้เกิดมา
ทุกอย่างที่ปรารถนา นั้นคงจะ ไม่ไกล
ตะวันสาดแสง เรียกแรงกลับคืน
ให้ลุกขึ้นยืน ก้าวเดิน ต่อไป
จะเหนื่อย จะท้อทุกข์ทน เพียงใด
อย่าหมดแรงใจ และความศรัทธา
ย้ำเท้าก้าวเดินด้วย ความมั่นใจ
หากแม้เส้นชัยไกล สุดสายตา
บางเวลาผ่านมา ไม่อาจย้อนคืน ให้แก้ไข
ทำวันนี้ของเรา ให้ดีที่สุด
คุ้มค่ามนุษย์ ที่ได้เกิดมา
ทุกอย่างที่ปรารถนา นั้นคงจะ ไม่ไกล
ย้ำเท้าก้าวเดินด้วย ความมั่นใจ
หากแม้เส้นชัยไกล สุดสายตา
บางเวลาผ่านมา ไม่อาจย้อนคืน ให้แก้ไข
ทำวันนี้ของเรา ให้ดีที่สุด
คุ้มค่ามนุษย์ ที่ได้เกิดมา
ทุกอย่างที่ปรารถนา นั้นคงจะ ไม่ไกล
