มองทะเลมีแสงจันทร์นวล ยวนใจ

แล้วทำไม คืนนี้ไม่มีเธอ

จันทร์เป็นใจทอแสงรำไร ลงมา

ล้ำคุณค่า กับผิวน้ำทะเล

ที่ใครใครว่าจันทร์อยู่สูง

สูงขึ้นไป ไกลจนลับตา

ยังส่องแสงลงมาได้

เธอเป็นคนอยู่บนที่สูง

สูงซะจน มีคนท้อใจ จนต้องร้องไห้

ไกลเหลือเกิน เธอ..

เอื้อมไป ก็ไม่ ถึง...

เพียงในความคิดคำนึง

คงเป็นที่ซึ่งได้มีเธอ...

จันทร์ทะเลคงสร้างความงามเกินไป

ฉันจึงได้ หลงไหลจนลืมตัว

มัวละเมอก็เพ้อกันไปคนเดียว

เธอไม่เกี่ยว ไม่เห็นไม่เข้าใจ

ที่ใครใครว่าจันทร์อยู่สูง

สูงขึ้นไปไกลจนลับตา

ยังส่องแสงลงมาได้

เธอเป็นคนอยู่บนที่สูง

สูงซะจน มีคนท้อใจ จนต้องร้องไห้

ไกลเหลือเกิน เธอ..

เอื้อมไปก็ไม่ ถึง...

เพียงในความคิดคำนึง

คงเป็นที่ซึ่งได้มีเธอ...

......................