เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง
หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า
หยาดเพชร เกล็ดแก้วแววฟ้า
ร่วงมาจากฟ้าหรือไร
หยาดมาแล้วอย่าช้ำโศก
ปล่อยคนทั้งโลกร้องไห้
หยาดเพชร เกล็ดแก้วผ่องใส
แม้อยู่ไกลเกินผูกพัน
แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า
ร่วงลงมา ฟ้าคงไหวหวั่น
ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศกศัลย์
มิอาจกลั้นน้ำตาอาลัย
เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว
เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่
หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส
แม้อยู่ใน ความมืดมน
เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว
เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่
หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส
แม้อยู่ใน ความมืดมน
