ฟ้างามยามแลง
ข้างทุ่งหนองหาน
อ้ายนั่งเบิ่งฟ้า
คึดฮอดแก้วตาเจ้าไปสิเล้อ
พระธาตุเชิงชุมถามข่าว
ภูพานบ้านเฮายังคอยเสมอ
ใจเค็มคือเกลือ
แท้บ่อน้องสาว
ฝนปรอยจากฟ้า
เหมือนน้ำตาไหล
ในใจของอ้าย
เป็นห่วงคนไกล
บ่มีข่าวคราว
น้ำหลากหนองหานฝูงปลา
ชวนกันพาลอยลงลำปาว
ดั่งใจผู้สาวที่ไปหวั่งหวั่ง
อ้ายบ่แม่นผาแดง
บ่มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า
ให้คนลืมคราว
คึดฮอดความหลัง
ย่านผู้เขียวใบหม่อน
ไปหลงคำวอนของคนมีตัง
ย่านเขาเด็ดนาง
ไปใส่ต้มยำ
ฟ้างามยามแลง
ข้างทุ่งหนองหาน
เป็นสีโศกโศก
ส่งใจกับนก
ไปบอกคนงาม
เจ้าสีนานวลของอ้าย
คั่นบ่ลืมไลฮักและถ้อยคำ
อยากให้กลับลำ
คืนทุ่งหนองหาน
อ้ายบ่แม่นผาแดง
บ่มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า
ให้คนลืมคราว
คึดฮอดความหลัง
ย่านผู้เขียวใบหม่อน
ไปหลงคำวอนของคนมีตังค์
ย่านเขาเด็ดนาง
ไปใส่ต้มยำ
ฟ้างามยามแลง
ข้างทุ่งหนองหาน
เป็นสีโศกโศก
ส่งใจกับนก
ไปบอกคนงาม
เจ้าสีนานวลของอ้าย
คั่นบ่ลืมไลฮักและถ้อยคำ
อยากให้กลับลำ
คืนทุ่งหนองหาน
