ฉันจน ไม่มีคนมองเห็น
จึงก่อกรรม ทำเวร ด้วยจำใจ
ความหิว ไม่เข้าใคร ออกใคร
ฉันโหดร้าย เพราะฉันไร้เงินตรา
จับปืนยืนรอเวลา
สอดส่ายสายตาหาเหยื่อ
ปล้นเขาเอาเงินมาจุนเจือ..
ลูกเมียที่ยังหิวโซ
ค่ำคืนฉันยืนอยู่เดียวดาย
จุดมุ่งหมายของฉันนั้นคือเงิน
เป็นสิ่งเดียวที่นำความเพลิดเพลิน
ฉันย่ำเดินด้วยรองเท้าเช็คโก
เสื้อยีนส์สีดำซอมซ่อ
คู่ใจท่องไปจนไก่โห่
หวังจะเลี้ยงลูกน้อยจนเติบโต
ส่งเสียให้เจ้ามีวิชา
เปรียบดังค้างคาวราตรี
โฉบบินหลายปีนานมา
รอดพ้นกฎหมายทุกครา
อนิจจาเหมือนยิ่งได้ใจ
บาปกรรมนั้นคงตามทัน
วันนั้นฉันฆ่าคนตาย
ปล้นเขา เขาขืนขัดใจ
ฉันจึงถูกล็อคไว้ในทันที
ข้าแต่ศาลคดีที่เคารพ
ฉันขอพบลูกเมียด้วยอาลัย
จะสั่งเสียพร่ำสอนไว้ก่อนตาย
อย่าได้เอาร่างกายไปขายกิน
กอดลูกน้ำตาไหลริน
แว่วยินลูกน้อยร้องจ้า
เจ้ายังไม่เข้าใจดอกหนา
ว่าพ่อโดน มาตรา 21
ข้าแต่ศาลคดีที่เคารพ
ฉันขอพบลูกเมียด้วยอาลัย
จะสั่งเสียพร่ำสอนไว้ก่อนตาย
อย่าได้เอาร่างกายไปขายกิน
กอดลูกน้ำตาไหลริน
แว่วยินลูกน้อยร้องจ้า
เจ้ายังไม่เข้าใจดอกหนา
ว่าพ่อโดน มาตรา 21
