ตื่นมาก็จับโทรศัพท์ ข้าวปลาไม่กิน มันทำไหรไม่ได้

กดโทรหาคนของใจ เธออยู่ไหนทำไหร กินข้าวยัง

ข้อความที่ส่งไปก็แหลงแต่คำเดิม ว่าคิดถึงอย่างแรง แหลงทั้งวัน

อยากเจอหน้าคนรักจัง แต่เราอยู่ห่างกัน เหมือนอีขาดใจ

* นานเท่าไรที่ไม่เจอ เธอโร้หม้ายมันข้องใจ

ไอ้คำที่บอกซ้ำซ้ำ ก็เบื่ออีแหลง แต่มันทำไหรไม่ได้ ...

** คำก็คิดถึง สองคำก็คิดถึง

อยากอยู่แค่แค่ อยากไปหาไวไว

ก็ฉันนั้นคิดถึง แทบไม่อยากวางสาย

คิดถึงอีตาย ไม่ได้เจอกันสักที

เบื่อจะโทรเบื่อจะแชท อยู่ทุกวัน

คำว่าคิดถึง เราใช้เปลืองนะบางที

รอหน่อยนะคนดี อีกไม่นานคงได้เจอ ให้หวางไป

นานเท่าไรที่ไม่เจอ เธอโร้หม้ายมันข้องใจ

ไอ้คำที่บอกซ้ำซ้ำ ก็เบื่ออีแหลง แต่มันทำไหรไม่ได้ ...

คำก็คิดถึง สองคำก็คิดถึง

อยากอยู่แค่แค่ อยากไปหาไวไว

ก็ฉันนั้นคิดถึง แทบไม่อยากวางสาย

คิดถึงอีตาย ไม่ได้เจอกันสักที

เบื่อจะโทรเบื่อจะแชท อยู่ทุกวัน

คำว่าคิดถึง เราใช้เปลืองนะบางที

รอหน่อยนะคนดี อีกไม่นานคงได้เจอ ให้หวางไป

คำก็คิดถึง สองคำก็คิดถึง

อยากอยู่แค่แค่ อยากไปหาไวไว

ก็ฉันนั้นคิดถึง แทบไม่อยากวางสาย

คิดถึงอีตาย ไม่ได้เจอกันสักที

เบื่อจะโทรเบื่อจะแชท อยู่ทุกวัน

คำว่าคิดถึง เราใช้เปลืองนะบางที

รอหน่อยนะคนดี อีกไม่นานคงได้เจอ ให้หวางไป

รอหน่อยนะคนดี อีกไม่นานคงได้เจอ... ให้หวางไป...