ฟังพี่รำพัน
ชมพู่ย่าหวันแดงเผิน
ที่น้องไม่ได้หลบเริน
ไม่ได้ไปโชว์กับโก๋เมืองกรุง
ทำบุญเดือนห้า
ทีแรกคิดว่ามาหาป้าลุง
ที่น้องจากนา ไปอยู่กรุง
น้องทำงานยุ่ง
ไม่ต้องหวังเหวิด
น้องหลบวันไหน
จดหมายไปให้ พี่ยา
บอกพี่ให้รู้ ล่วงหน้า
ไม่ใช่ว่าน้อง นี้ทำเอิด
ไม่ต้องห่วงใย
ให้พี่บายใจน้องไม่เตลิด
ไม่เคยคิดลืมบ้านเกิด
เชื่อน้องพี่เถิดนะพ่อทรามเชย
ลูกตอโยนโม่ง
พี่ว่ายาร่วงยอดแดงแจ๊ด
พี่คอยน้องนานถึงเดือนแปด
น้องไม่ได้ล่อและแล็ดไปเลย
แต่ว่าสิ้นปี
หลบไปหาพี่รักกันเหมือนเคย
น้องจะกลับไปให้เชย
รอนิดเถิดเอยไม่ช้าไม่แช
ไม่ว่างจะไป
น้องได้แต่นั่ง เย็บผ้า
ตั้งห้าหกเดือนที่จากนา
ไม่ได้ไปเป็น เมียน้อยเถ้าแก่
อยู่โรงงานทอ
ไม่เชื่อละก็ เขรถมาแล
น้องกลัวพี่ชายจะเปลี่ยนแปร
ถ้ารักน้องแน่คงได้แต่งงาน
ไม่ว่างจะไป
น้องได้แต่นั่ง เย็บผ้า
ตั้งห้าหกเดือนที่จากนา
ไม่ได้ไปเป็น เมียน้อยเถ้าแก่
อยู่โรงงานทอ
ไม่เชื่อละก็ เขรถมาแล
น้องกลัวพี่ชายจะเปลี่ยนแปร
ถ้ารักน้องแน่คงได้แต่งงาน
