ฟ้ามืดกะคงบ่ดน
เห็นส้นตะเว็นยามเช้า
น้องเอ๋ยเซาสาอย่าเหงา
ถ้าเขาบ่ฮักอย่าฝืน
ปิดสาก็อกน้ำตา
ที่มันฮั่วออกหวึ่นหวึ่น
ไปแล้วเขาคงบ่คืน
อย่าฝืนให้เสียเวลา
อย่าห้ามน้องเถาะอ้ายจ๋า
มื้อนี้ขอขัดพาข้าว
ทำโทษหัวใจเน่าเน่า
ที่ฮักเขาบ่มืนตา
ขออักอยู่ผู้เดียว
ให้คนอื่นสมน้ำหน้า
เอาหมอนข้างต่งน้ำตา
เผื่อว่ามันสิดีขึ้น
ให้ตื่นจากฝันที่มันบ่ดี
ลืมตาสาที
อย่าไปสนคำคนเว้าพื้น
ลุกออกจากห้อง
มากินข้าวฟ้าวซ่วงฟ้าวซื่น
ถ้าหากใจยังสะอื้น
อ้ายสิขอลืนเช็ดน้ำตาให้
ฟ้ามืดกะคงบ่ดน
เห็นส้นตะเว็นยามเช้า
สิโละความหลังความเก่า
ให้โอกาสอ้ายเบิ่งใจ
ใจเจ้าเขาเอาจำ
อ้ายสิขอเป็นคนไถ่
ดอกเบี้ยร้อยละถ่อใด๋
สิไถ่มาไว้ดูแล
ให้ตื่นจากฝันที่มันบ่ดี
ลืมตาสาที
อย่าไปสนคำคนเว้าพื้น
ลุกออกจากห้อง
มากินข้าวฟ้าวซ่วงฟ้าวซื่น
ถ้าหากใจยังสะอื้น
อ้ายสิขอลืนเช็ดน้ำตาให้
ฟ้ามืดกะคงบ่ดน
เห็นส้นตะเว็นยามเช้า
สิโละความหลังความเก่า
ให้โอกาสอ้ายเบิ่งใจ
ใจเจ้าเขาเอาจำ
อ้ายสิขอเป็นคนไถ่
ดอกเบี้ยร้อยละถ่อใด๋
สิไถ่มาไว้ดูแล
ว่าแต่น้องให้เซาอ่อนแอ
อ้ายสิเทคแคร์หัวใจ
