กลิ่นโคลนสาบควาย

มันติดผิวกายพี่มา

มาอยู่กรุงเทพฯเมืองฟ้า

ตั้งสามปีกว่าก็ยังมีกลิ่น

อาบน้ำประปา

ใสกว่าน้ำโคลนน้ำดิน

ไม่อาจลบทั้งรอยและกลิ่น

ไอดินกลิ่นโคลนสาบควาย

กลิ่นฟางสาบสาว

หอมติดกายเราเรียกร้อง

เห็นแต่ใบหน้านวลน้อง

ใส่งอบเดินท่องผืนนาตอนบ่าย

ผิวน้องมอมแมม

สองแก้มเปื้อนดินและทราย

ไม่อาจลบความงามลงง่าย

ไม่วายชวนมองต้องตา

อยู่กรุงเทพฯผิวพรรณมันซีด

ผู้หญิงในเมืองคอนกรีต

มีแต่ชีวิตไม่มีชีวา

คิดถึงแก้มหอม

คิดถึงกระท่อมรักที่ท้องนา

คิดถึงสายบัวจิ้มน้ำพริกป่า

น้องเอามาให้พี่กิน

กลิ่นโคลนสาบควาย

หอมติดผิวกายพี่นัก

ทั้งกลิ่นฟางข้าวสาวรัก

เมื่อคิดแล้วอยากหวนคืนยังถิ่น

อยากพบแก้วตา

แม่เทพธิดาพื้นดิน

น้องบ้านนาขวัญตาของถิ่น

พื้นดินกันดารบ้านนา

กลิ่นโคลนสาบควาย

หอมติดผิวกายพี่นัก

ทั้งกลิ่นฟางข้าวสาวรัก

เมื่อคิดแล้วอยากหวนคืนยังถิ่น

อยากพบแก้วตา

แม่เทพธิดาพื้นดิน

น้องบ้านนาขวัญตาของถิ่น

พื้นดินกันดารบ้านนา