โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน

เปรียบเหมือนละคร

ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ

บทบาทลีลาแตกต่างกันไป

ถึงสูงเพียงใด ต่างจบลงไปเหมือนกัน

เกิดมาต้องตายร่างกายผุพัง

ผู้คนเขาชัง

คิดยิ่งระวังไหวหวั่น

ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน

ถือผิวชังพรรณ

บ้างเหยียดหยามกันเหลือเกิน

โลกนี้คือละคร บทบาทบางตอน

ชีวิตยอกย้อนยับเยิน

ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ แสนเพลิน

เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน

โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย

หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน

ปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ

ครั้นแล้วไม่นาน

เปิดผ่านเป็นความเศร้าใจ

โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย

หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน

ปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ

ครั้นแล้วไม่นาน

เปิดผ่านเป็นความเศร้าใจ