ตรงเส้นขอบฟ้า รุ่งเรือง
เมือง ที่เราใฝ่ฝัน
เก็บความสั่งสม นมนาน
เป็นสายธารสดใส
จะไปให้ถึง คนงาม
ถาม ว่าเป็นสุขไหม
แบกความสับสน วุ่นวาย
บรรทุกความทรงจำ
ทั้งๆที่รู้ ร่างกาย
มากมาย แพ้ใจอกช้ำ
ไม่โทษไม่ถาม ใครทำ
จะไม่ช้ำ ในรอยแผลเก่า
เพื่อวันที่หวัง ยังรอ ต่อไป
ด้วยใจมั่นคง หลงคอยแล
แม้คืนวันไกลห่าง
ไม่จืดจางร้างลา
แม้เวลาร่วงเลย
อยู่เป็นนิรันดร์
ทั้งๆที่รู้ ว่าไกล
จะไป แม้ไกลกว่านั้น
กี่เดือนกี่ปี กี่วัน
คืบคลาน พ้นผ่านเพื่อเธอ
เพื่อวันที่หวัง ยังรอ ต่อไป
ด้วยใจมั่นคง หลงคอยแล
แม้คืนวันไกลห่าง
ไม่จืดจางร้างลา
แม้เวลาร่วงเลย
อยู่เป็นนิรันดร์
