ถามว่ารักแค่ไหน
นับเม็ดทรายท้องทะเลก็รู้
ลมหายใจที่มีอยู่
คือความคิดถึงจากฉัน
ถามจะเจ็บแค่ไหน
หากเธอไปรักใครสักวัน
ก็ลองนับดูสายฝนนั่น
นั่นคือน้ำตาจากใจ
ก็เลยอยากให้รู้
ก็เลยอยากให้เห็น
ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้
เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว
ฉันจึงเสียเธอไม่ได้
ถ้าเธออยากทำร้ายก็เชิญ
แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน
นึกเสียว่าสงสาร
อย่าลงทัณฑ์ด้วยการลาจาก
ถามกันสักกี่ครั้ง
ก็ยังบอกเธออย่างนี้
ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสี
แต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ
ก็เลยอยากให้รู้
ก็เลยอยากให้เห็น
ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้
เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว
ฉันจึงเสียเธอไม่ได้
ถ้าเธออยากทำร้าย ก็เชิญ
แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน
นึกเสียว่าสงสาร
อย่าลงทัณฑ์ด้วยการลาจาก
นึกเสียว่าสงสาร
อย่าลงทัณฑ์ด้วยคำว่าลาก่อน
