โอ้ เวียงพิงค์ดังเวียงสวรรค์
สวยกว่าถ้อยคำเสกสรร
ที่พรรณนาเปรียบเปรย
แดนไหนอื่น
หมื่นแสนบ่แม้นได้เลย
เฮานี้สุดหาถ้อยเอ่ย
เปรียบเปรยงามนั้นได้หนา
หากใครแม้น
เที่ยวไปได้เห็นสักครา
เขาคงจะจำติดตา
ตรึงอุรามิเคยเสื่อมคลาย
คู่เวียงพิงค์คือปิงสุดงาม
สวยอยู่บ่เคยเสื่อมทราม
ช่างงามซึ้งใจบ่วาย
น้ำใสเด่น
มองเห็นจนพื้นหาดทราย
ปลาน้อยแตกฝูงกระจาย
อยู่ในธาราน่าชม
ช่างพาฝัน
งามนั้นชวนฉันชื่นชม
ฉันพลอยคลายความโศกตรม
นั่งชมน้ำปิงสุขใจ
เบื่อลำน้ำเฮาไปแอ่วดอย
ผาเงิบชวนเพลินใช่น้อย
แอ่วดอยแสนเพลินกระไร
มีน้ำตกและนกบินร้องก้องไพร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจ
สุขใดบ่มีเปรียบปาน
โอ้เวียงพิงค์
แม้ฉันจากไปแสนนาน
แต่ความหมุนเวียนแห่งกาล
บ่ได้ทำ ให้ข้าลืม
เบื่อลำน้ำเฮาไปแอ่วดอย
ผาเงิบชวนเพลินใช่น้อย
แอ่วดอยแสนเพลินกระไร
มีน้ำตกและนกบินร้องก้องไพร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจ
สุขใดบ่มีเปรียบปาน
โอ้เวียงพิงค์
แม้ฉันจากไปแสนนาน
แต่ความหมุนเวียนแห่งกาล
บ่ได้ทำ ให้ข้าลืม
