บ่แม่นความผิดผู้ได๋
ที่ปล่อยให้หัวใจถลำ
คงเป็นเวรเป็นกรรม
ที่สองเฮาเคย ร่วมทำไว้
เพิ่นเฮ็ดให้เฮาพบกัน
แต่เฮ็ดให้เฮาฮักกันบ่ได้
ได้แต่กลืนน้ำตา กับใจ
นั่งฮ้องไห้ ฮือ หือ
ย้อนวาสนา พาเฮาห่างกัน
และสองเฮานั้น ฮักกันบ่ได้
เมื่อเธอมีคนของใจ
เมื่อเราพบกันช้าไป โอ้ย โห โอย
ได้แต่เหลียวเบิ่งฟ้า
น้ำตากะไหลหย่าว
ลูบแก้มผู้สาว ก่อนเฮาสิจากไกล
วาสนาเฮาสั้น คงฮักกันบ่ได้
ชาตินี้สองหัวใจ
คงบ่ได้เคียงคู่
ให้เฮ็ดใจสาหล่า บุญที่เฮาทำมา
เพิ่นนำพา มาไกลได้เท่านี้
ให้เฮาสองจบกัน
ให้เฮานั้นจากไกล
เก็บความฮักเฮาไว้
หือ ส่ำนี้ล่ะน้อ
โอ้ โอ้ โอ โอ้ย หือ ฮือ
ย้อนวาสนา พาเฮาห่างกัน
และสองเฮานั้น ฮักกันบ่ได้
เมื่อเธอมีคนของใจ
เมื่อเราพบกันช้าไป โอ้ย โห โอย
ได้แต่เหลียวเบิ่งฟ้า
น้ำตากะไหลหย่าว
ลูบแก้มผู้สาว ก่อนเฮาสิจากไกล
วาสนาเฮาสั้น คงฮักกันบ่ได้
ชาตินี้สองหัวใจ
คงบ่ได้เคียงคู่
ให้เฮ็ดใจสาหล่า บุญที่เฮาทำมา
เพิ่นนำพา มาไกลได้เท่านี้
ให้เฮาสองจบกัน
ให้เฮานั้นจากไกล
เก็บความฮักเฮาไว้
หือ ส่ำนี้ล่ะน้อ
โอ้ โอ้ โอ โอ้ย หือ ฮือ
ส่ำนี้ล่ะน้อ
