พอแต่ได้ย่างกายได้สูดอายกลิ่นเจ้า
กะหลงมัวเมา ฮำคนิงแต่นำน้อง
อยากสิจับตาจ้อง
ย่านทางเจ้าสิเปิดนาย
เจ้าผุแก้ม ปายลาย
ใจแพพัง ตั้งครั้งแต่คราวก่อน
ไห้ใส่หมอนใจอาวอนแต่นำเขา
อยากสิลืมทุกเรื่องที่ผ่าน
ได้ทำให้ใจมันปวดร้าว
จนมาพ้อเจ้าคนไค
เจ้าผุงามโอ้ยปานแต้ม
อ้ายขอแนมแน่จักหว่าง
ซ่อยชุบใจที่เพพัง
หล่าพะนางคนไค
สิเป็นไปได้บ่คันอ้ายสิขอไปเคียงกาย
คันเจ้าบ่มีไผ
ขั้นได้นางมาเคียงข้าง
สิขอฮักนางไปจนแก่
โปรดรับใจเอาใว้แน
ให้เจ้าแลแน่เด้อคำ
ยามหนาวอ้ายกะสิกอด
ยามนอนอ้ายกะสิหอม
พอแต่ได้ย่างกายได้
สูดอายกลิ่นเจ้า
กะหลงมัวเมา ฮำคนิงแต่นำน้อง
อยากสิจับตาจ้อง
ย่านทางเจ้าสิเปิดนาย
เจ้าผุแก้ม ปายลาย
เจ้าผุงามโอ้ยปานแต้ม
อ้ายขอแนมแน่จักหว่าง
ซ่อยชุบใจที่เพพัง
หล่าพะนางคนไค
สิเป็นไปได้บ่คัน
อ้ายสิขอไปเคียงกาย
คันเจ้าบ่มีไผ
ขั้นได้นางมาเคียงข้าง
สิขอฮักนางไปจนแก่
โปรดรับใจเอาใว้แน
สิดูแลบ่ลาไล
อ้ายสิคอยถนอม
ซอมเจ้าจนมื้อตาย
แม่นขี้ดินกบไว้
ทางใจกะยังบ่เซา
กะยังบ่เซา ฮัก
เจ้าผุงามโอ้ยปานแต้ม
อ้ายขอแนมแน่จักหว่าง
ซ่อยชุบใจที่เพพัง
หล่าพะนางคนไค
สิเป็นไปได้บ่คันอ้ายสิขอไปเคียงกาย
คันเจ้าบ่มีไผ
ขั้นได้นางมาเคียงข้าง
สิขอฮักนางไปจนแก่
โปรดรับใจเอาใว้แน
สิดูแลบ่ลาไล
อ้ายสิคอยถนอม
ซอมเจ้าจนมื้อตาย
แม่นขี้ดินกบไว้
ทางใจกะยังบ่เซา
กะยังบ่เซา ฮัก
