เหม่อมองท้องฟ้า ก็เห็นเมฆลอย

คล้อยไป

ใบไม้พริ้วไหว เมื่อลมพัดแผ่วเบา

ก็เหงาตาม

กลิ่นไอสายฝน ละอองพร่างพรม

ชุ่มฉํ่า

เธออยู่ที่ไหน จิตใจเผลอคิดตาม

คิดถึงเธอ

ฝน

ก็เท

หัวใจ

ก็เซ เหว่หว้านะเออ

ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ

รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง

มาพร้อม

กับฝน

ห่วงหาใครบางคน

เมื่อฝน

เป็นสาย

ไม่รู้เลยว่าเธอ

ติดฝน

อยู่ไหน

จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง

กลับไป

กับฝน

ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า

ให้เธอรีบกลับมา

อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย

เกลียดกลัวฟ้าร้อง ยิ่งตอนที่ไม่มี

เธออยู่

ปิดตาป้องหู ไม่รู้ต้องซบใคร

เมื่อไร้เธอ

ฝน

ก็เท

หัวใจ

ก็เซ เหว่หว้านะเออ

ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ

รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง

มาพร้อม

กับฝน

ห่วงหาใครบางคน

เมื่อฝน

เป็นสาย

ไม่รู้เลยว่าเธอ

ติดฝน

อยู่ไหน

จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง

กลับไป

กับฝน

ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า

ให้เธอรีบกลับมา

อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย

ฝน

ก็เท

หัวใจ

ก็เซ เหว่หว้านะเออ

ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ

รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง

มาพร้อม

กับฝน

ห่วงหาใครบางคน

เมื่อฝน

เป็นสาย

ไม่รู้เลยว่าเธอ

ติดฝน

อยู่ไหน

จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง

กลับไป

กับฝน

ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า

ให้เธอรีบกลับมา

อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย