เดือนแจ่มฟ้าครั้งคราใด

หัวใจพี่หม่นทนวิโยคโศกศัลย์

แต่ก่อนเคยชมชิดเชยคลอคู่

เราสองอยู่เคียงกัน

สวรรค์บ้านนาราตรี

ท่ามกลางเดือนแสงระวี

กระซิบกระซี้รำพัน

เคยสาบานสัญญาไม่ลืมกัน

คืนนั้นเดือนดวงเด่น

ยังเป็นพยาน

มาบัดนี้เจ้าแชเชือน

ร้างเลือนลืมพี่

ลืมรักที่ฉ่ำหวาน

เจ้าเปลี่ยนไปใยน้องลืมพี่ได้

เคยรักใคร่มานาน

หรือเห็นพี่เป็นคนจน

ไม่เทียมเทียบน้องหน้ามน

จึงหลีกพ้นมองผ่าน

ลืมว่าจะรักกันไปชั่วกาล

ใจร้าวรานเหลือข่ม

ระทมอุรา

เดือนจากฟ้าอำลาไป

แสนไกลยังกลับ

แวววับจับเวหา

เจ้าจากไปนานแสนนาน

เท่าไหร่คงไม่กลับคืนมา

สวรรค์วิมานทลาย

พี่เจ็บพี่ช้ำพี่อาย

ดั่งสิ้นไร้คุณค่า

เป็นฉันใดหนอจึงมาแรมรา

คำสัญญาเคยให้ใยเล่าทำลืม