เคย ได้ยินเสียงเพลงหนึ่ง

ก็ยิ้มในใจ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

เพลง ที่เฝ้าคร่ำครวญว่ารักกัน

จะเจ็บสักเท่าไรก็ไม่ลืม

ลืม ไม่ให้เหลือสักอย่าง

ถ้าฉันต้องเจ็บ ต้องเจอคนไม่รักกัน

จำ บอกกับตัวเองมาทุกวัน

จนวันที่ฉันเองไม่มีเธอ

ผิดแล้วที่เคยเข้าใจ ว่าความรักเป็นไง

เจ็บแล้วจึงพอเข้าใจ ต้องเจอเองรู้เอง

ที่แท้ความจริงในใจ ก็เป็นเหมือนในเพลง

แค่เสียงเพลงสะกิดใจ

แค่นั้นน้ำตาก็ไหล เป็นทาง

เพียง แว่วยินเสียงเพลงเก่า

ก็เหงาในใจ ก็ล่องลอยไปถึงเธอ

ใจ ก็เฝ้าคร่ำครวญว่ารักเธอ

จะเจ็บสักเท่าไรก็ยังรัก

ที่แท้ก็เพิ่งเข้าใจ ว่าความรักเป็นไง

เจ็บแล้วจึงพอเข้าใจ ต้องเจอเองรู้เอง

ที่แท้ความจริงในใจ ก็เป็นเหมือนในเพลง

แค่เสียงเพลงสะกิดใจ

แค่นั้นน้ำตาก็ไหล เป็นทาง

เพิ่งได้เรียนรู้ถึงคำว่ารัก

คำคำเดียวที่สอนใจให้ฉัน

ให้ใฝ่ฝัน ให้หวั่นไหว ให้จดจำ

ที่แท้ก็เพิ่งเข้าใจ ว่าความรักเป็นไง

เจ็บแล้วจึงพอเข้าใจ ต้องเจอเองรู้เอง

ที่แท้ความจริงในใจ ก็เป็นเหมือนในเพลง

แค่เสียงเพลงสะกิดใจ

แค่นั้นน้ำตาก็ไหล เป็นทาง

เพิ่งรู้เมื่อเธอจากไป

ฉันเสียน้ำตามากมายจริงจริง