เหมือนทุกๆวัน
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกวัน
เหมือนทุกๆจันทร์
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกจันทร์
ทุก ทุก ทุกวัน
ก็ธรรมดาเหมือนๆกับคนทั่วๆไป
ไม่ได้วิเศษไปกว่าใคร
ก็ธรรมดาทั่วๆไป
หลังจากเจ็ดโมงเช้า
ผมต้องลุกขึ้นจากเตียง
เพียงแค่ลืมตา
ทุกๆอย่างยังคงเบลอ
ไม่ต่างจากเมื่อวาน ยังคงเดิม
ยังคงเติมสีสันให้ชีวิต
ด้วยเสื้อเชิ้ตตัวโปรด
ผมโกรธง่าย แต่ว่าผมหายเร็ว
แถมยังหัวเราะได้
แต่เขาหาว่าผมเลว
ความเป็นจริงมันเริ่มหายไป
สำหรับผมช่างมันเถอะ
ขอแค่ผมนั้นยังได้หายใจ
ในตอนสายต้องกันแดดด้วยแว่นตา
ปล่อยความคิด
ในสมองมันแล่นมา เห้อ
เป็นผู้ชายแบบไม่แม่นเปรี๊ยะ
และทุกวันผมก็ยังเป็นผม
เป็นของผมแบบเนี๊ยะ
ทุก ทุก ทุกวัน
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกวัน
ทุก ทุก ทุกจันทร์
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกจันทร์
เหมือนทุกๆวัน
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกวัน
เหมือนทุกๆจันทร์
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกจันทร์
ทุก ทุก ทุกวัน
ก็ธรรมดาเหมือนๆกับคนทั่วๆไป
ไม่ได้วิเศษไปกว่าใคร
ก็ธรรมดาทั่วๆไป
ไม่มีใครทิ้งความเป็นเด็ก
ถ้าคุณต้องเป็นผู้ใหญ่
ไม่มีเวลาให้ตัดสินใจ
ในเรื่องของความรู้สึก
ลึกๆลงไป
ฉันถามตัวเองว่าทำไม
แต่หมดเวลาให้สงสัย
เพราะว่าชีวิตต้องตรงไป
เพราะถ้าเป็นเสือแต่ร้องไห้
มันคงน่าอายที่สุด
ถ้าฉันเป็นตึกแล้วพังทลาย
ก็คงเสียหายชำรุด
ฉันจึงต้องทุ่มต้องเทแรงกาย
ป้องกันชีวิตสะดุด
เพื่อไปให้ถึงเป้าหมงเป้าหมาย
ถ้าถึงวันตายก็หยุด
ตื่นขึ้นมาลืมตา เปิดทีวีแล้วดู
ได้ยินเสียงนาฬิกา
ต้องไปทำงานแล้วกู
ใครจะรู้พรุ่งนี้อาจได้เลื่อนขั้น
มองเห็นเป้าหมาย
แต่สุดท้ายก็เลือกจะเลื่อนฝัน
อุดมการณ์ที่ยิ่งใหญ่
เก็บไว้ในไอโฟน
ความฝันที่ตั้งไว้ เป็นได้แค่ริงโทน
โลกความจริงมันโชน
ขโมยเราไปทุกอย่าง
ทั้งเวลา ความฝัน ความตั้งใจ
มันก็เอาไปทุกอย่างเลย
เหมือนทุกๆวัน
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกวัน
เหมือนทุกๆจันทร์
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกจันทร์
ทุก ทุก ทุกวัน
ก็ธรรมดาเหมือนๆกับคนทั่วๆไป
ไม่ได้วิเศษไปกว่าใคร
ก็ธรรมดาทั่วๆไป
เหมือนทุกๆวัน
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกวัน
เหมือนทุกๆจันทร์
ยังเป็นแบบนี้เหมือนทุกจันทร์
