İçim bir nehir, düşeni boğar

Ölü yapraklar üzerine yağar

Zaman acımasız yar

Sen ondan daha acımasız

Bana dar yollar, yollar

Mutlu sonlara varamaz onlar

Ne olur sen benden korkma

Ben gittim çoktan

Her şey yarım olsa ne yazar

Hevesi kalmadı içimin denize, beyaza

Bugün halime bakıyorum

Silinen o suretimin durumu döndü ayaza

İyi ki gelip gittiler onlar

Dönüşemezdim ki deli bir yazara

Yine de acıyan içimin hesabını

Soramazsam diri girerim mezara

Ölüler unutur mu? bunu bilemezsin

Yaşayanlar unuttum derse desin

Bütün hatıraları silemezsin

Silemezsin

Bir daha döker miyim yapraklarımı

Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın

Kim affeder artık bütün o haksızlığını

Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının

Bir daha döker miyim yapraklarımı

Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın

Kim affeder artık bütün o haksızlığını

Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının

Durup düşündüm eski günleri, geçer

Sabır, zaman ilaç denir, yeter

Sensiz olmuyor, beter oldum, viran kaldım

Aylar geçer, bir gün bahar gelir

Elbet dökülenlerin hesabı sorulur

Bir daha döker miyim yapraklarımı

Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın

Kim affeder artık bütün o haksızlığını

Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının

Bir daha döker miyim yapraklarımı

Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın

Kim affeder artık bütün o haksızlığını

Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının

Bir daha döker miyim yapraklarımı

Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın

Kim affeder artık bütün o haksızlığını

Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının