Günlerden cuma...
Uhut'a gelenler var.
Medine yolu toz duman...
Uhut'a gelenler var.
Bir dağılsa da şu hava,
Görsek Medine i Münevvere'den
Uhut'a gelenleri.
Bir görsek Allah Rasulü'nü
Ve eroğlu erleri...
Bakın göründüler işte;
Atının üzerinde evrenin efendisi!
Cihanın gözbebeği!
Uhut'un sevgilisi!
Sağında ve solunda ashab ı güzin
Önündeyse iki üveyk yürüyor;
Biri, Sad bin Muaz,
Diğeri, Sad bin Übade.
Allah'ım bu ne edep..
Atlarının bile başı yerde...
Bakın şu iki gence!
İkisi de onbeşinde...
Şu kısa boylu olanı Rafi' bin Hadic!
Parmaklarının ucuna basıyor ki
Boyu uzun görünsün!
İyi ok attığı söylenince
İzin veriyor efendimiz.
Diğer gençse, Semüre bin Cündüp...
Ağlayarak peygamberinin yanına gidiyor.
Ya rasulallah! diyor,
Rafi'ye izin verdiniz.
Bana niye izin yok?
Ben Rafi'yi güreşte yeniyorum.
Efendimiz tebessüm buyuruyorlar.
Ve bu iki ana kuzusuna
güreş tutturuyorlar.
Semüre, Rafi'yi yenince güreşte,
Fahr i kainat, ona da izin veriyor.
Günlerden cumartesi...
Uhud'a gelenler var.
İşte Ayneyn Tepesi,Okçular Tepesi
Başlarında Abdullah bin Cübeyr
Sultanı dinliyorlar.
Düşmanı yendiğimizi görsenizde
Size haber vermedikçe,
adam göndermedikçe
Yerlerinizden ASLA ayrılmayın!
Kuşların cesetlerimizi
kapıştıklarını görseniz dahi
Ben size adam göndermedikçe
Yerlerinizden ASLA ayrılmayın!
İki ordu da hazır...
İki ordu da harp nizamında...
Ve Uhud'un kalp atışları dışında
yeryüzü nefes bile almıyor!
Sessizliği bozan,
Kureyş'in Sancaktarı'dır.
Söylediği her söz küfür kokulu...
Benimle çarpışmaya
er meydanına kim çıkar!
Bu bir meydan okumadır.
Cevapsa bir çift ayak sesi...
Gözler Uhud toprağında
yürüyen bu ayaklarda...
Kime ait bu adımlar ki
bastığı toprak 'ALLAH' diyor!
Ve Esedullah namıyla
Hz. Ali yürüyor.
Birkaç saniye, bir tek hamle...
ALLAH'ın Arslanı dimdik ayakta
Kureyş'in sancağı ise yerde...
Ardından bir başkası yükseltiyor sancağı
Ama bilmiyor ki, bu defa
kim var Uhud meydanında
Gökyüzünde yıldırımlar
Yeryüzünde Hamza var.
Asıl şimdi başladı Uhud'un türküsü.
Tam üç katı düşmanla
Peygamber ordusu
Göz göze ve diş dişe.
Uhud'da yiğitler var.
İşte: Ebu Lücane...
K cın üzerinde bir yazı
"Korkaklıkta ar"
"İlerlemekte şeref var!"
İşte: Musab bin Umeyr...
Zırhını giyinince
Nasılda Peygamber'e benziyor.
Ve döne döne savaşan Hz. Hamza...
Ben Allah'ın Arslanı'yım diyor!
Ebu Katade'ye bakın.
Bakın bir ok fırlıyor müşrik yayından
Bir havayı yara yara geliyor.
Hedefte Rasulullah var.
İşte: Ebu Katade...
Okun Fahr i Kainat'a
doğru gittiğini görünce
ALLAH'ı andı önce,
Ve uzattı başını!
Ok, Katade'nin gözüne saplandı.
Uhud'da yiğitler var...
Şirk ordusunu bozguna uğratan...
Ömer bin Hattab'a bakın
Gözleri çakmak çakmak...
Ama telaş var yüzünde Hz. Ömer'in
Bu ne hal, ey Ömer...
Düşman hüsran yaşarken
Zafer kazanılmışken
Bu ne hal, ey koca Ömer!
Niçin okçular tepesine bakıyorsun?
Neler oluyor orda?
Niye iniyor okçular Ayneyn Tepesi'nden?
Allah Rasulü haber vermeden
niye iniyorlar?
Ey Abdullah bin Cübeyr!
Durdursana okçuları!
Durun, Allah aşkına durun!
Arkanızdan düşman geliyor,
inmeyin yerinizden.
Sahabe sendeliyor:"İnmeyin yerinizden".
Kainat yalvarıyor,"İnmeyin!"
Sultanlar Sultanı'nı
incitecekler,"İnmeyin!"
Peygamber ordusu, iki ateş arasında
Efendimizin etrafında, on beş sahabe...
Bakın, mübarek elleri
Rasulullah'ın yüzüne kapanıyor!
Kainatın affı için semaya kalkan eller
Şimdi kan içinde!
Yetiş Ey Ebu Ubeyde!
Nur saçan yüz kan içinde!
Zaman donuyor sanki,
Ve dudaklarının arasından
birşey düşüyor.
Kıpkırmızı bir yakut gibi
Peygamberin mübarek dişi!
Uhud Dağı'nı bir titreme alıyor.
Zaman donuyor sanki,
Ve gökler yırt yor!
Uhud Dağı'nı bir titreme alıyor!
Kimse Uhud'a ilişmesin.
Çünkü bir ses geliyor altı yerden!
Muhammed'in dişi yere düşmesin!
Ve Cibril i Emin
yaratıldığı günden beri,
En hızlı inişiyle iniyor!
Çünkü altı yönden bir ses geliyor!
Yere düşmesin Muhammed'in dişi!
Kara bulutlar çöktü Uhud'a!
Bir ses ortalığı velveleye verdi:
"Muhammed öldürüldü!"
"Muhammed öldürüldü!"
"Eğer O, öldüyse ben niye yaşıyorum!"
Diyen Enes bin Nad
atıldı küfrün alevleri arasına!
Artık yaşlı gözler Sevgili'yi arıyor.
Kab bin Malik Hazretlerinin sesi duyuldu
"Rasullullah yaşıyor",
"Allah'ın Rasulü yaşıyor"
Onu, miğferinin arasından,
ışıl ışıl parlayan gözlerinden tanıdım.
"Habibullah yaşıyor",
Onu, şefkat dolu gözlerinden tanıdım
Ashab ı Güzin'in sevincine bir bakın!
Uhud'un sevincine bir bakın!
Hz.Hamza duydu ya,
bu yeter!
Rasulullah yaşıyor ya,
bu yeter!
Yine daldı Hamza Kureyş'in dalgalarına!
Ama savaşırken bir ara sendeledi Hamza,
Ve boşlukta bir mızrak belirdi..
Ey Hamza! Uhud'u her anışımızda,
kaç mü'min girmek ister,
mızrakla senin arana?
Kaç mü'min, keşke ben öleydim,
keşke mızrak,benim sineme saplansydı der
Ama Şehidlerin Seyyidi sensin!
Şehidlerin Efendisi sensin!
Uhud'da şehidler var...
Şehidlerin Seyyidi Hamza var Uhud'da!
Rasul i Zişan'ın gözlerinden boşalan yaş
Hamza'yı yıkar gibiydi!
Fahr i Kainat,
Hiç bu kadar elem duymamıştı!
Hiç bu kadar üzülmemişti!
Ve amcasına hiç böyle seslenmemişti:
Ey Rasulullah'ın amcası Hamza;
Ey Allah'ın ve Rasulü'nün Arslanı Hamza
Ey hayırlar işleyen Hamza;
Ey Rasulullah'a koruyucu olan Hamza;
Allah, sana rahmet etsin!
Eğer senden sonra yas tutmak gerekseydi;
Sevinmeyi bırakıp sana yas tutardım! '
Ve bir ayet yankılanıyor, Ahzab dağında:
'Mü'minlerden öyle yiğitler vardır ki,
Onlar, Allah'a verdikleri sözde,
sadakat gösterdiler.
Onlardan bazıları,
şehid oluncaya kadar,
çarpışacağına dair yaptığı adağını,
yerine getirdi.
Kimisi de, şehid olmayı bekliyor.
Onlar, verdikleri sözü
asla değiştirmediler.'
