เหงาเกินไป

ไม่มีเธอแล้ว

ไม่มีแรงลุกขึ้นยืน

ความสุขมันหายไป

เหมือนหัวใจที่ให้เธอไว้

มันแตกไม่เหลือชิ้นดี

ข้างในฉันพังไม่ไหว

แต่นั่งฟูมฟายต่อไปเธอก็ไม่กลับมา

คงถึงเวลารักษาตัวเอง

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา

แล้วใช้เวลาค่อยค่อยประกอบใหม่

เพราะมันไม่เหลืออะไรสักอย่าง

มีเพียงร่องรอยน้ำตาที่นานเท่าไหร่ไม่เคยจางหายไป

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา

แล้วใช้เวลาค่อยค่อยประกอบใหม่

เจ็บสักเท่าไหร่ก็ต้องไปต่อ

คงต้องเลิกรอสักที

ท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้

อย่าแตกสลายเพราะใครเลย

แต่นั่งฟูมฟายต่อไปเธอก็ไม่กลับมา

คงถึงเวลารักษาตัวเอง

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา

แล้วใช้เวลาค่อยค่อยประกอบใหม่

แม้มันไม่เหลืออะไรสักอย่าง

มีเพียงร่องรอยน้ำตาที่นานเท่าไหร่ไม่เคยจางหายไป

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา

แล้วใช้เวลาค่อยค่อยประกอบใหม่

เจ็บสักเท่าไหร่ก็ต้องไปต่อ

คงต้องเลิกรอสักที

ท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้

อย่าแตกสลายเพราะใครเลย

โฮ้

โอ้

โฮ้

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา

แล้วใช้เวลาค่อยค่อยประกอบใหม่

แม้มันไม่เหลืออะไรสักอย่าง

มีเพียงร่องรอยน้ำตาที่นานเท่าไหร่ไม่เคยจางหายไป

เก็บใจที่แตกสลายคืนมา

แล้วใช้เวลาค่อยค่อยประกอบใหม่

เจ็บสักเท่าไหร่ก็ต้องไปต่อ

คงต้องเลิกรอสักที

ท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้

อย่าแตกสลายเพราะใครเลย

โอ

โอ้

โว้โฮ

ท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้

อย่าแตกสลายเพราะใครเลย