Περνούν τα καλοκαίρια κι οι γιορτές μας,

όλα σαν τρένα βιαστηκά και δεν ξαναγυρνούν.

Περνούν τα πρωινά κι οι Κυριακές μας,

όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν.

Μα εσύ ποτέ, να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ’ τη ζωή μου

γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.

Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω.

Μα εσύ ποτέ, να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ’ τη ζωή μου

γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.

Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω, εσύ, εσύ..

Περνούν, χάνοντε οι όμορφες στιγμές μας,

όλα σαν τρένα βιαστικά και δεν ξαναγυρνούν.

Περνούν, οι μέρες τρέχουν κι οι βραδιές μας,

όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν.

Μα εσύ ποτέ, να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ’ τη ζωή μου

γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.

Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω.

Μα εσύ ποτέ, να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ’ τη ζωή μου

γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.

Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω, εσύ, εσύ...