เหม่อมองท้องฟ้า ก็เห็นเมฆลอย คล้อยไป

ใบไม้พริ้วไหวเมื่อลมพัดแผ่วเบา ก็เหงาตาม

กลิ่นไอสายฝน ละอองพร่างพรม ชุ่มฉํ่า

เธออยู่ที่ไหน จิตใจเผลอคิดตาม คิดถึงเธอ

ฝนก็เท หัวใจ ก็เซ เหว่หว้านะเออ

ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ

รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน

ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย

ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน

จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน

ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า

ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย

เกลียดกลัวฟ้าร้อง ยิ่งตอนที่ไม่มีเธออยู่

ปิดตาป้องหู ไม่รู้ต้องซบใครเมื่อไร้เธอ

ฝนก็เทหัวใจ ก็เซ เหว่หว้านะเออ

ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ

รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน

ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย

ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน

จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน

ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า

ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย

ฝนก็เทหัวใจ ก็เซ เหว่หว้านะเออ

ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ

รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน

ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย

ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน

จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน

ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า

ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย