Ruhum kayıp bir köy gibi
Kimse yok içinde ben yalnız
Dört yanımda sessizlik var
Sorma bana kalbim
İstanbul
Hadi beni bul
Ben koca şehir içinde kayıp bir çocuk
Sırtımda kanlı gocuk
Cebimde bozuk
Ayağımda çürük tozluk
Yemin ederim ben beni bilirim
Elimde ederinden fazlası yok
Yine yeterim ben bana bilirim
Giderim ama neden diye soranım yok
Sokaklar siyah beyaz gözümde
Bu kadar matem olmalı mıydı
Gönlümde bilmiyorum
İçinde sen olan caddeleri gezmek istiyorum
İster hayali
İster hayati
Sen olan her yer kalbimin kemali
Yani anlayacağın senin gölgen kadar
Sana ait olmak istiyorum
O kadar yakında olmak istiyorum
Sorma işte nedenini
Her yer sessiz ama
Aklımın içi koca bir şehir sanki
Ruhum kayıp bir köy gibi
Kimse yok yanımda ben sensiz
Dört yanımda sessizlik var
Kaldırımlar benim dert ortağım
Ruhum kayıp bir köy gibi
Kimse yok içinde ben yalnız
Dört yanımda sessizlik var
Sorma bana kalbim
İstanbul
Kayboldum
Neredeyim
Sonunu bilemiyorum yolun
Ama ne eyleyeyim
Gidecek yerim mi var başka
Seni gördüğüm gün düştüm
Yükseklerden aşka
Koşuyorum daha hızlı
Yazıyorum daha hırslı
Bak duruyor muyum
Hayır
Budur sevgimin aslı
O halde neden varmıyorum ben sana
O kadar mı uzaksın bana
Mesafeler değil sevgiler uzanmalı sonsuza
Arıyorum bulamıyorum
Soruyorum duyamıyorum
Günleri tek tek sayıyorum ama
Yine de sana varmıyorum
Aklımı kaybetmeme ramak kalırken
Durup şöyle kendime bir bakıyorum
Ruhum da ben de kayıplardayız
Ruhum kayıp bir köy gibi
Kimse yok yanımda ben sensiz
Dört yanımda sessizlik var
Kaldırımlar benim dert ortağım
Ruhum kayıp bir köy gibi
Kimse yok içinde ben yalnız
Dört yanımda sessizlik var
Sorma bana kalbim
İstanbul
