ถ้อยคำของฉัน

นั้นมันอาจดูธรรมดา

และเพลงของฉัน

นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา

หากแต่กลั่นมาจากใจ

ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า

ขอวอนเถอะสาว

อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา

เฮ้ย อะไรกันวะ

และเหตุอันใด

เธอถึงไม่เข้าใจ

ปู่ย่าตายายยังจีบกันติด

หรือว่าพินิจ ภาษาผมเก่าไป

ถ้ารักก็บอกแต่ใจ ไม่ต้องมา

อง มา I love you

หรือว่าผมมันโบราณ addict

ไม่เรียกคู่ชีวิตว่า my boo

ไม่ได้มีดีที่ my shoes

ไม่รู้จะคำจะจำนรรจา

คำหวานที่หวานเพียงคนพูดมา

ไม่อาจส่งถึงคู่สนทนา

อาจจะเป็นเพราะกาลเวลา

สุดทางนำพาในถ้อยวาจา

ถึงแม้ภาษาซึ่มซ่านกายา

หมดสิทธิ์ให้เธอพิจารณา

หวังเป็นนิดหรือเพียงแค่คิด

อาจถูกทั้งหมดหรือไม่ก็ผิด

โบราณท่านบอกบันดาลให้ดี

หรือช้ำกระฉูดอยู่ที่

ผู้พูดใช้คำประดิษฐ์

แต่เพราะอะไรไม่มีใครบอก

หรือที่ผมช้ำชอกเพราะผมน่ะผิด

คำหวานที่หว่านหากใช้ใจอ่าน

ความหมายหมื่นล้านไม่ปนจริต

แต่แล้วเพียงเธอผู้ผิดสนิท เป๊ะ

เหมือนแร็พอยู่ๆ

แล้วมีคนเมาเดินเข้ามาเตะสายไฟ

อารมณ์มันโดนตัดค่าขนม

ตอนมัธยมเมื่อเธอมาตัดสายใย

และแล้วคำหวานที่ซาบซึ้ง

สุดท้าย คงจะสายไป

ถ้อยคำของฉัน

นั้นมันอาจดูธรรมดา

และเพลงของฉัน

นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา

หากแต่กลั่นมาจากใจ

ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า

ขอวอนเถอะสาว

อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา

มีแต่คำหวาน รูปชั่วตัวดำ

ชาตินี้คงไม่ได้เชย

สาวเอย

เจ้าเฉยเมย

แม้ใจพี่มุ่งมั่น ใฝ่ปอง

อยากเป็นเขย

ฝากฝังวลีจับ

วอนให้แม่โปรดสดับ

รับรู้ในห้วง

คำนึงว่าพี่บ่าวโปรดเจ้านัก

รับรักเถิดนงเยาว

พี่จะคอยฟูมฟัก

มิอาจอวดอ้างในยศศักดิ์

หากแต่เองยังมีรัก

เพียงบุรุษผู้หนึ่งที่ยังคงรอ

คำตอบรับให้ฉะชัด

ว่าแม่คือแม่ของลูก

หากแต่วลีของพี่มันหนักนัก

หากเจ้ายังเหลือนำใจ

สดับพี่ก่อนสักพัก

พี่จักมอบความรัก

อีกทั้งฝันดียามที่เจ้านิทรา

สิ่งใดเล่าที่เจ้าต้องการ

จะเดือนหรือดาวหรือสกุณา

คำกล่าวทั้งสิ้นทั้งมวล

มันอาจจักเก่ามิน่านำพา

หากแต่จากใจจริง

เกินคำว่ารักที่พี่จักพรรณา

ถ้อยคำของฉัน

นั้นมันอาจดูธรรมดา

และเพลงของฉัน

นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา

หากแต่กลั่นมาจากใจ

ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า

ขอวอนเถอะสาว

อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา

ฝากเสียงผ่านไมค์

นานสักเท่าไหร่

จะไม่เปลี่ยนใจตามกาลเวลา

ถ้อยคำของฉัน

นั้นมันอาจดูธรรมดา

และเพลงของฉัน

นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา

หากแต่กลั่นมาจากใจ

ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า

ขอวอนเถอะสาว

อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา